بیست و سومین کنگره گیاهپزشکی ایران

بررسی عکس العمل پنج پایه اهلی پسته به قارچ آرمیلاریا

نویسندگان

¹شهناز میرزایی بهمن آباد؛ ²فاطمه حسن زاده داورانی؛ ³امیر حسین محمدی

¹رفسنجان، بلوار شهید نوری، خیابان مولانا،کوچه بهاران، پلاک 3

²گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورری، دانشگاه آراد اسلامی،واحد رفسنجان، رفسنجان، ایران

³رفسنجان، میدان شهید حسینی، پژوهشکده پسته

چکیده

پوسیدگی آرمیلاریایی یکی از بیماری های مخرب درختان پسته می باشد که می تواند باعث مرگ و میر درختان شده و خسارت زیادی را به باغ های پسته وارد نماید. در این تحقیق عکس العمل پنج پایه پسته اهلی شامل سرخس، قزوینی، بادامی زرند، سفید پسته نوق و اوحدی به Armillaria mellea مورد برسی قرار گرفت. بذرهای پسته در مخلوطی از خاک بکر و ماسه شسته به نسبت 1به 1 کاشته شدند. برای تکثیر مایه A. mellea شاخه های جوان شیرخشت به قطعات 1 تا 2 سانتیمتری بریده شده و حدود 40 قطعه داخل ظروف شیشه ای در دار قرار داده شد. شاخه های بریده شده به مدت یک ساعت و به فاصله یک روز درمیان در سه نوبت در دمای 121 درجه سانتیگراد و فشار 15 پوند بر اینچ مربع اتوکلاو شدند. در هر ظرف شیشه ای حدود 10 بلوک یک سانتیمتری از کشت های جوان قارچ A. mellea انداخته شده و ظروف شیشه ای به مدت حدود 6 ماه در دمای 24 درجه سانتیگراد و در شرایط تاریکی نگهداری شدند تا قطعات چوبی کاملاً با قارچ کلنیزه شوند. برای مایه زنی نهال های دو ماهه پسته، خاک پای طوقه نهال ها کنار زده شده و با استفاده از اسکالپل سترون، برش کوچکی در ناحیه طوقه ایجاد گردید. برای هر نهال، 2 قطعه سرشاخه کلونیزه شده شیرخشت در کنار طوقه زخمی گذاشته شده و روی آن با خاک پوشانده شد. پنج ماه پس از مایه زنی نهال ها، نشانه های زردی و پژمردگی در نهال ها مشاهده گردید. بر اساس نتایج حاصله، هیچکدام از پایه های اهلی پسته مقاومت کاملی نسبت به A. mellea از خود نشان ندادند. بیشترین درصد مرگ و میر نهال ها در دو پایه سرخس (% 6/80) و اوحدی (% 2/75) مشاهده گردید که دارای تفاوت معنی دار در سطح 1% با سایر پایه ها بود. دو پایه قزوینی با 4/56 درصد و سفید پسته با 6/57 درصد نیز بدون اینکه تفاوت معنی داری با یکدیگر داشته باشند کمترین میزان مرگ و میر را نشان دادند. پایه بادامی ریز زرند با 4/66 درصد حدواسط دو گروه فوق قرار گرفت.

کلیدواژه ها

پوسیدگی آرمیلاریایی؛ قارچ عسلی؛ ارزیابی مقاومت

موضوعات

بیماریهای قارچی

Title

Reaction of five native pistachio rootstocks to Armillaria mellea

Authors

Shahnaz Mirazaei Bahmanabad, Fatemeh Hasanzadeh Davarani, Amir Hossein Mohammadi

Abstract

Armillaria root rot is one of the destructive diseases of pistachio trees, which can cause mortality of trees and cause damage to pistachio gardens. In this research, reaction of five native pistachio rootstocks including Sarakhs, Qazvini, Badami Zarand, Sefid Pesteh Noogh and Ohadi were examined for Armillaria mellea. Seeds of pistachio were planted in a mixture of virgin soil and washed sand (1 to 1). For inoculum production A. mellea young twigs of cotonoaster shrubs were cut into pieces of 1 to 2 cm and about 40 pieces were placed in glass containers. The twigs were autoclaved for one hour and three times at 121 ° C and 15 pounds per square inch. About 10 mycelial disks (1 cm in diameter) of young cultures of A. mellea were put in each glass container and were kept at 24 °C for 6 months in dark conditions. After removal soil, crown of two-month-old seedlings were wounded by a sterilized scalpel. For each seedlings, two pieces of colonized shoots by A. mellea were placed on the side of the wounded crown and covered with soil. Five months after inoculation of seedlings, symptoms of yellowing and wilting were observed in seedlings. Based on the results, none of the pistachio rootstocks showed complete resistance to A. mellea. The highest mortality rate of seedlings was observed in Sarakhs (80.6%) and Ohadi (75.2%), which had a significant difference at 1% level with others. Qazvini and Sefid Pesteh Noogh with 56.4% and 57.6% root colonization respectively showed the lowest mortality rate without any significant difference. Badami Zarand with 66.4% was intermediate.

Keywords

Armillaria root rot, Honey mushroom, resistance evaluation