برخی خصوصیات مولکولی جدایههای ایرانی ویروس سوختگی سیاه چغندرقند
نویسندگان
1بخش تحقیقات ویروسهای گیاهی، موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران،
2عضو هیات علمی بخش تحقیقات گیاهپزشکی، موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، کرج ایران
چکیده
در سالهای اخیر آلودگی به ویروس سوختگی سیاه چغندرقند (Beet black scorch virus-BBSV) از برخی مناطق کشت چغندرقند در کشور گزارش شده است. در این تحقیق برخی خصوصیات مولکولی جدایههای ایرانی BBSV از استانهای آذربایجانغربی، اصفهان، خراسان رضوی، کرمانشاه و فارس مورد بررسی قرار گرفت. تعداد سه جدایه BNYVV و چهار جدایه BBSV انتخاب شده و ژن پروتئین پوششی (CP) جدایههای BNYVV و ناحیه تقریبا یک سوم انتهای 3 ژنوم جدایههای BBSV با استفاده از آغازگرهای اختصاصی طی واکنش RT-PCRتکثیر و تعیین توالی گردید. میزان مشابهت توالی نوکلئوتیدی ژن CP بین جدایه های BNYVV ایرانی 7/97 تا 100 درصد تعیین گردید. بیشترین مشابهت جدایههای تعیین توالی شده با جدایه IR-GR1 (FM210683) با 6/99 و کمترین درصد مشابهت با جدایه Malr (AF522462) از جمعیت تیپ B با 7/97% تعیین گردید. بیشترین مشابهت جدایههای بررسی شده در این تحقیق با جدایه Bao (EF473093) از چین بود که در جمعیت تیپ A(P) قرار دارد. در درخت تبارزایی جدایههای BBSV (بر اساس توالی CP و 3’UTR)، در دو گروه اصلی GI و GII قرار گرفته و بیشتر جدایههای ایرانی از جمله چهار جدایه تعیین توالی شده در این تحقیق در دو زیر گروه IA و IB (در گروه GI) گروهبندی شدند، در حالیکه چهار جدایه از کرمانشاه نزدیک به جدایههای چینی و در زیرگروه IIC (در گروه GI) قرار گرفتند. بیشترین تنوع ژنتیکی BBSV، در جدایههای گروه II از جمله جدایههایی از غرب ایران (IIC) تعیین شده است. به نظر میرسد وقوع این منابع اصلی و آلودگیهای همزمان بعدی آنها در شرق آسیا و نیز ایران، سالها قبل از کشت چغندرقند رخ داده است. به این ترتیب جمعیتهایی از این ویروس پس از عبور از موانع (Bottleneck) در میزبانهای مختلف و در زمانهای متفاوت طی چندین نسل بروز یافتهاند.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Partial molecular properties of Iranian Beet black scorch virus isolates
Authors
Shirin Farzadfar, Seyed Bagher Mahmoudi, Reza Pourrahim
Abstract
Beet black scorch virus (BBSV) infection has been reported from several sugar beet production regions of Iran. In this study, partial molecular properties of some Iranian isolates of BBSV from Azarbaijan-e-Gharbei, Isfahan, Khorasan-e-Razavei, Kermanshah and Fars provinces were determined. Coat protein (CP) gene of three BNYVV isolates and about one third of the genomic 3’ end of four BBSV isolates were amplified by specific primers using RT-PCR method and their nucleotide (nt) sequence were determined. Nucleotide similarity of CP gene among Iranian BNYVV ranged from 97.7 to 100%. BNYVV isolates obtained in this study showed the highest nt similarity (99.6%) with IR-GR1 isolate (FM210683) and the lowest nt similarity (97.7%) with Malr isolate (AF522462) from type B. Iranian BNYVV isolates showed highest similarity with Bao isolate (EF473093) from China in A(P) type. BBSV isolates grouped in two main GI and GII groups based on the CP and 3’UTR sequences. Most Iranian BBSV isolates including four BBSV isolates obtained in this study, clustered in subgroups IA and IB of the main group GI, whereas, the other four isolates from Kermanshah province, together with Chinese isolates clustered in GII group. The highest variation of BBSV isolates have been determined in GII group particularly among BBSV isolates from West Iran, in IIC subgroup. It seems that incidence of these main infection sources and then, their coinfections in East and Central Asia (Mid Asia) including Iran, have been occurred many years before cultivation of sugar beet. In this way, populations of BBSV have been emerged after various bottleneck events from different hosts in the course of time.
Keywords
Beet black scorch virus, Phylogeny