مقاومت به فن پروپاترین در جمعیت های کنه قرمز اروپایی (Panonychus ulmi) جمع آوری شده از باغات سیب.
کد مقاله : 1090-23IPPC
نویسندگان
1دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
2گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
چکیده
کنه قرمز اروپایی (Panonychus ulmi) یکی از مهمترین آفات باغات سیب می باشد. این گونه همراه با نهال های سیب از اروپا وارد ایران شد. باغداران اغلب برای کنترل کنه قرمز اروپایی از کنه کش های مختلفی استفاده می کنند. فن پروپاترین یک حشره کش کنه کش می باشد که در باغات سیب بصورت گسترده برای کنترل کنه قرمز اروپایی استفاده می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی مقاومت جمعیت های مختلف کنه قرمز اروپایی در باغات سیب کشور نسبت به فن پروپاترین بود. سمیت فن پروپاترین روی دوازده جمعیت جمع آوری شده از استان های اصفهان، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی به روش محلول پاشی دیسک های برگی با کمک برج پاشش پاتر بررسی شد. نتایج زیست سنجی نشان داد که جمعیت شاهین دژ (غلظت کشنده 50%= 20 میلی گرم ماده موثره/لیتر)، حساسترین جمعیت نسبت به فن پروپاترین بود و جمعیت های مرند (غلظت کشنده 50%= 2556 میلی گرم ماده موثره/لیتر)، مراغه (غلظت کشنده 50%= 1805 میلی گرم ماده موثره/لیتر) و میانه2 (غلظت کشنده 50%= 1340 میلی گرم ماده موثره/لیتر) از استان آذربایجان شرقی نسبت به فن پروپاترین به ترتیب 149، 90 و 71 برابر مقاومت نشان دادند. زمانی که جمعیت های اهر، سمیرم1، سمیرم2، خفر، سلماس، ارومیه، مهاباد و میانه1 با جمعیت شاهین دژ مقایسه شدند، نسب به فن پروپاترین مقاوم نبودند. علاوه بر این، جمعیت های مرند، مراغه و میانه2 نسبت به فن والریت مقاومت تقاطعی نشان دادند، به طوریکه نسبت مقاومت در برابر فن والریت به ترتیب 21، 20< و 19 برابر بود. همچنین تاثیر سه سینرژیست روی جمعیت های مقاوم به فن پروپاترین تست شد، نتایج نشان داد که PBO، TPPو DEM اندکی سمیت فن پروپاترین را در جمعیت های مرند، مراغه و میانه 2 افزایش دادند، و نسبت های مقاومت در مقایسه با جمعیت شاهین افزایش پیدا کرد. نتایج اثبات می کنند که سم زدایی مکانیزم اصلی مقاومت به فن پروپاترین نیست و احتمالا غیر حساس شدن اندام هدف مکانیزم اصلی مقاومت در این جمعیت های کنه قرمز اروپایی می باشد. بر اساس LC95 فن پروپاترین روی جمعیت شاهین دژ، دوز تشخیصی 80 میلی گرم ماده موثره/لیتر انتخاب شد. زمانی که دوز تشخیصی استفاده شد، نتایج نشان دادند که جمعیت های شاهین دژ و سمیرم2 حساس (بیش از 60% مرگ و میر)، جمعیت های اهر، خفر، مهاباد، ارومیه، میانه1، سمیرم1 و سلماس نسبتا مقاوم (بین 30 تا 60 % مرگ و میر)، در حالی که جمعیت های مرند، مراغه و میانه2 کاملا مقاوم (کمتر از 30% مرگ و میر) بودند. دوز تشخیصی فن پروپاترین (80 میلی گرم ماده موثره/لیتر) بعنوان یک نشانگر مناسب جهت تفکیک جمعیت های حساس و مقاوم به فن پروپاترین پیشنهاد می شود.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Fenpropathrin resistance in the European red mite (Panonychus ulmi) populations collected from apple orchards
Authors
Fariborz Rameshgar, Jahangir Khajehali
Abstract
The European red mite, Panonychus ulmi is one of the most important pests in the apple orchards. This species was introduced to Iran by apple seedlings from Europe. Apple growers often use several acaricides for the P. ulmi control. Fenpropathrin is an insecticide/acaricide which has been used extensively against P.ulmi in apple orchards. The aim of the present study was to study the evolution of fenpropathrin resistance in field-collected populations of P. ulmi. The fenpropathrin toxicities to twelve populations collected from apple orchards of three provinces (Isfahan, East Azarbaijan, and West Azarbaijan) were determined by a leaf disc spray method using Potter spray tower. The results of bioassays showed that Shanin Dej population was the most susceptible (LC50= 20 mg a.i.L-1) to fenpropathrin, and the Marand (LC50= 2556), Maraqeh (LC50= 1805), and Mianeh2 (LC50= 1340) populations from East Azarbaijan were showed about 149, 90, and 71-fold resistance to fenpropathrin, respectively. Ahar, Semirom1, Semirom2, Khafr, Salmas, Urmia, Mahabad and Mianeh1 populations were not resistant to fenpropathrin when compared with the susceptible population (Shahin Dej). In addition, the Marand, Maraqeh, and Mianeh2 populations were showed the cross-resistance to fenvalerate, with resistance ratios of 21, >20, and 19-fold, respectively. Effects three synergists on the fenpropathrin resistant populations were also tested. PBO, TPP, and DEM enhanced slightly the toxicity of fenpropathrin in Marand, Maraqeh, and Mianeh2 populations, and the resistance ratios enhanced compared with Shahin Dej population. These results indicated that the detoxification maybe is not the main factor for the development of fenpropathrin resistance in the tested P. ulmi populations and probably target site insensitivity is a major mechanism of fenpropathrin resistance. A discriminating concentration of fenpropathrin, 80 mg a.i. L-1, was established based on the LC95 value of the Shahin Dej population. The results showed that Shahin Dej and Semirom2 populations were susceptible (more than 60% mortality), and Ahar, Khafr, Mahabad, Urmia, Mianeh1, Semirom1, and Salmas populations showed a moderate resistance to fenpropathrin (between 30% and 60% mortality), while Marand, Maraqeh, and Mianeh2 populations were highly resistant to fenpropathrin (less than 30% mortality) when the discriminating concentration of fenpropathrin was applied. We suggest that 80 mg a.i.L-1 fenpropathrin as a discriminating concentration is a suitable bioassay marker for differentiating between the susceptible and resistant European red mite populations to fenpropathrin.
Keywords
Pyrethroids, Target site insensitivity, Discriminating bioassay