اثر کشندگی سه حشره کش مختلف روی مرحله تخم، پوره و شفیره سفیدبالک نیشکر، در شرایط آزمایشگاهی

کد مقاله : 1009-23IPPC
نویسندگان
1گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2استان خوزستان- اهواز- کیانپارس خیابان 16 غربی مجتمع ابشار
چکیده
نیشکر یک محصول مهم استراتژیک است که در استان خوزستان کشت می‌شود. سفیدبالک نیشکر،Neomaskellia andropogonis Corbett (Homoptera: Aleyrodidae) یکی از آفات مهم نیشکر است که باعث آلودگی مزارع نیشکر اهواز می‌شود. در این مطالعه، اثر حشره‌کشی دلتامترین، دینوتفوران و اسپیرومسیفن روی مراحل تخم، پوره سن دوم و شفیره سفیدبالک نیشکر روی رقم IRC99-02 با استفاده از روش زیست‌سنجی غوطه‌وری برگ مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش‌ها در شرایط آزمایشگاهی دمای 2 ± 30 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره روشنایی: تاریکی 8 : 16 ساعت با 9 تکرار انجام شد. حشره‌کش‌ها در پنج غلظت، که از مطالعات قبلی به دست آمده، شامل 10، 30، 50، 100 و 200 پی‌پی‌ام برای دلتامترین؛ 100، 200، 300، 500 و 750 پی‌پی‌ام دینوتفوران و 100، 200، 400، 500 و 800 پی‌پی‌ام برای اسپیرومسیفن استفاده شدند. برای آزمایش روی تخم، 30 حشره بالغ N. andropogonis به مدت 24 ساعت روی برگ‌های نیشکر (15 سانتی متر) رهاسازی شدند. تعداد تخم‌های گذاشته شده شمارش و برگ‌ها به مدت 10 ثانیه در محلول حشره‌کش‌ها غوطه‌ور شدند. سپس، برگ‌ها در بطری‌های پلاستیکی شفاف قرار گرفتند و پس از 7 روز، دوره انکوباسیون تخم‌های N. andropogonis، تعداد تخم‌های مرده شمارش شد. مشابه همان روش برای پوره سن دوم و شفیره انجام شد. فقط برای پوره‌ها، 50 پوره در هر برگ نیشکر نگهداری شد و مرگ و میر 48 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض هر حشره‌کش محاسبه شد. در مورد شفیره، مرگ و میر پس از 6 روز شمارش شد. پوره‌ها و شفیره‌هایی که خشک شده بودند و با برخورد قلم‌موی نازک به راحتی از برگ‌ها جدا می‌شدند، مرده در نظر گرفته شدند. تجزیه و تحلیل پروبیت داده‌ها نشان داد که دلتامترین (LC50= 42.5 ppm) و دینوتفوران (LC50= 50.9 ppm) سمیت بیشتری نسبت به اسپیرومسیفن (LC50= 148.8 ppm) به تخم سفیدبالک نیشکر روی رقم IRC99-02 داشتند. با این حال، دلتامترین (LC50 = 28.5 ppm) و پس از آن اسپیرومسیفن (LC50= 256.2 ppm) مؤثرترین حشره‌کش در برابر پوره سن دوم بود و دینوتفوران (LC50= 418.4 ppm) کمترین تاثیر را روی پوره داشت. نتایج مشابهی در مورد شفیره‌ سفیدبالک به دست آمد و دلتامترین (LC50= 5.93 ppm) و دینوتفوران (LC50= 10.3 ppm) به طور موثری این مرحله را کنترل کردند؛ در صورتی‌که اسپیرومسیفن (LC50= 79.2 ppm) دارای سمیت کمتری بود. مطالعه حاضر نشان داد که کاربرد متناوب حشره‌کش‌ها می‌تواند در برنامه‌های مدیریتی سفیدبالک نیشکر به کار گرفته شود.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Lethal effect of three different insecticides on egg, nymphal and pupal stages of sugarcane whitefly, under laboratory conditions
Authors
Masumeh Ziaee, Pegah Koohzad-Mohammadi, Amin Nikpay
Abstract
Sugarcane is a strategically important crop that is cultivated in the province of Khuzestan. Sugarcane whitefly, Neomaskellia andropogonis Corbett (Homoptera: Aleyrodidae) is one of the important pests infested sugarcane fields in Ahvaz. In this study, the insecticidal efficacy of deltamethrin, dinotefuran and spiromesifen was evaluated against egg, second instar nymphal and pupal stages of sugarcane whitefly on IRC99-02 variety of sugarcane using a leaf dipping bioassay procedure. The experiments were conducted under laboratory conditions at 30±2°C, 60±5% r.h. and 16:8 h (L: D) photoperiod with nine replications. The insecticides were applied at five concentrations, obtained from previous study, which were 10, 30, 50, 100 and 200 ppm for deltamethrin; 100, 200, 300, 500 and 750 ppm for dinotefuran and 100, 200, 400, 500 and 800 ppm in the case of spiromesifen. For eggs experiment, 30 adults of N. andropogonis were introduced on sugarcane leaves (15 cm length) for 24 h. The number of laid eggs was counted and leaves were dipped for 10s into insecticide solution. Then, the leaves were placed in flat-bottom transparent plastic bottles and after 7 days, the incubation period of N. andropogonis eggs, the number of died eggs were counted. The same procedure was conducted for second instar nymphal and pupal stages; unless for nymphs, 50 nymphs were kept in each sugarcane leaf and the mortality was counted 48 h after exposure to each insecticide. In the case of pupae, the mortality was counted after 6 days. The nymphs and pupae that were dried and detached from the leaf when probed by fine brush were considered dead. Data probit analysis demonstrated that deltamethrin (LC50= 42.5 ppm), and dinotefuran (LC50= 50.9 ppm) were more toxic than spiromesifen (LC50= 148.8 ppm) to eggs of sugarcane whitefly on IRC99-02 variety of sugarcane. However, deltamethrin (LC50= 28.5 ppm) was the most effective insecticide against second instar nymphs followed by spiromesifen (LC50= 256.2 ppm) and dinotefuran (LC50= 418.4 ppm) had the least impact on nymphs. The same results was obtained for whitefly pupae and deltamethrin (LC50= 5.93 ppm) and dinotefuran (LC50= 10.3 ppm) efficiently controlled this stage while spiromesifen (LC50= 79.2 ppm) indicated lower toxicity. The present study suggests that alteration of insecticides could be applicable to the management programs of sugarcane whitefly.
Keywords
Control, Deltamethrin, Dinotefuran, N. andropogonis, Spiromesifen