اثر چند گونه از نماتدهای بیمارگر حشرات (Heterorhabditidae و Steinernematidae) روی مراحل زیستی Plutella xylostella (Lepidoptera: Plutellidae)

کد مقاله : 1006-23IPPC
نویسندگان
1کیلومتر 35 جاده تبریز-مراغه، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، دانشکده کشاورزی، گروه گیاهپزشکی
2گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
3تبریز-دانشگاه شهید مدنی آذربایجان-دانشکده کشاورزی-گروه گیاه پزشکی
چکیده
نماتدهای بیمارگر حشرات متعلق به خانواده‌های Heterorhabditidae و Steinernematidae پاتوژن‌های اجباری و کشنده حشرات هستند که به طور گسترده در برنامه‌های کنترل بیولوژیکی طیف وسیعی از آفات استفاده می‌شوند. این عوامل به‌دلیل داشتن ویژگی‌هایی چون امکان تولید انبوه، سادگی استفاده و خطر پایین برای موجودات غیر هدف از جذابیت بالایی برخوردار هستند. مرحله آزادزی این نماتدها که تحت عنوان لارو آلوده کننده (Infective Juvenile (IJ)) شناخته می‌گردد مرحله‌ای با متابولیسم بسیار پایین و مناسب برای بقای طولانی مدت در شرایط نامناسب زیست محیطی می‌باشد. این مرحله حامل باکتری‌های همزیست Xenorhabdus و Photorhabdus می‌باشد که به ترتیب با نماتدهای بیمارگر Steinernema و Heterorhabditis همزیستی دارند. در این مطالعه و طی یک سری از بررسی‌های آزمایشگاهی بیماری‌زایی سه گونه از نماتدهای بیمارگر حشرات شامل H. bacteriophora isolate IRA10، S. carpocapsae isolate IRA18 و S. feltiae isolate IRA22 بر روی برخی مراحل زیستی شب‌پره پشت الماسی، Plutella xylostella، بررسی شد. بیماری‌زایی گونه‌های Steinernema در دوزهای 3، 5، 20، 35، 40 و 50 و در خصوص H. bacteriophora دوزهای 10، 15، 25، 35، 40، 55، 60 و 70 لارو آلوده کننده به ازای هر فرد حشره ارزیابی گردید. نتایج بررسی نشان داد که غلظت نماتدهای بیمارگر تاثیر معنی‌داری (F=59.63, df = 7, 8; P<0.05) بر مرگ و میر حشرات دارد. از سویی دیگر مشخص شد که مرحله زیستی این حشره نیز به طور معنی‌دار بر بیماری‌زایی نماتدهای بیمارگر مورد مطالعه موثر می‌باشد. در هر دو گونه Steinernema، مرگ و میر حشرات تا غلظت خاصی از نماتدها افزایش یافت و سپس تغییری حادث نشد (IJs/L 20 در خصوص Steinernema و IJs/L 35 در مورد Heterorhabditis). داده‌های حاصله نشان داد که همبستگی بین 50LC و 50LT منفی می‌باشد. در بین گونه‌های بررسی شده S. carpocapsae روی لارو و H. bacteriophora روی شفیره بیشترین میزان ویرولانس را نشان دادند. در بررسی ویرولانس گونه‌های بررسی شده 50LC در برابر زمان در معرض قرارگیری بررسی شد و مشخص شد تمام داده‌ها از مدل خطی منحرف بوده و از نظر آماری داده‌ها با فاز دومرحله‌ای برازش کامل دارند.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Different efficacy of several species of entomopathogenic nematodes (Heterorhabditidae and Steinernematidae) against developmental stages of Plutella xylostella (Lepidoptera: Plutellidae)
Authors
Naser Eivazian Kary, Samira Chahardoli, Davoud Mohammadi
Abstract
Entomopathogenic nematodes (EPNs) from the Steinernematidae and Heterorhabditidae families are obligate insect pathogens used as biological control agents against a broad spectrum of key pests. Entomopathogenic nematodes can be considered an attractive biocontrol solution, as they are relatively easy to mass produce, easy to apply and the risk of non-target effects is considered low. The free living infective juvenile (IJ) stage of these nematodes, which is developmentally arrested and well-adapted for long-term survival, carries symbiotic bacteria Xenorhabdus and Photorhabdus in the case of Steinernema and Heterorhabditis, respectively. In a series of laboratory experiments virulence of the three species of Entomopathogenic nematodes (EPNs) including Heterorhabditis bacteriophora isolate IRA10, Steinernema carpocapsae isolate IRA18 and S. feltiae isolate IRA22 were evaluated against developmental stages of the diamondback moth (DBM), Plutella xylostella, to assess their efficacy as biocontrol agents. Steinernema carpocapsae and S. feltiae were tested at six concentrations including 3, 5, 20, 35, 40 and 50 IJs/L and H. bacteriophora efficacy was evaluated at eight concentrations including 10, 15, 25, 35, 40, 55, 60 and 70 IJs/L. The results revealed that developmental stage of DBM larvae profoundly affects virulence of both Steinernema and Heterorhabditis. With significance difference, in both Steinernema species larval mortality reached to its highest rate at 18 IJs/L then fixed at higher IJ concentrations without significance increase. Similar results were recorded for H. bacteriophora, increasing trend of DBM larval mortality was only obvious up to 20 IJs/L. Mortality of exposed DBM pre-pupa to Steinernema species increased up to 35 IJs/PP concentration, in S. feltiae decreasing trend was recorded at higher IJs concentrations. The negative correlation was recorded between LC50 and LT50 values, S. carpocapsae appeared as the most virulent EPN (6.53 IJs/L) on larvae and H. bacteriophora was an effective EPN (6.54 IJs/PP) against pre-pupa. EPNs virulence at dose levels were evaluated by plotting LC50 against ln exposure time and nearly in all data sets deviations from linear model were observed and data were statistically fitted by a two stage phase.
Keywords
Diamond back moth, Heterorhabditis bacteriophora, Steinernema carpocapsae, S. feltiae