بررسی کنترل علف هرز پیچک صحرایی در مراحل مختلف آیش و ماخار جهت کشت گندم
کد مقاله : 1240-23IPPC
نویسندگان
1دزفول- مرکز تحقیقات کشاورزی و آموزش و منابع طبیعی صفی آباد- کدپستی6463167476
2بخش علف های هرز- موسسه تحقیقات گیاهپزشکی ایران
3بخش گیاهپزشکی - مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد-دزفول
چکیده
پیچک صحرایی یکی از ده گیاه هرز مهم ومسئله ساز دنیا می باشد. تراکم بالای آن عملکرد محصول را تا50 الی 60 درصد کاهش می دهد. جهت مبارزه با این علف هرز درزمان آیش یا بعد از ماخار اراضی وپیش از کاشت گندم بایستی چاره اندیشی کرد. به همین منظور تحقیقی درقالب طرح آماری کرت های خردشده باطرح پایه ای بلوکهای کامل تصادفی با 15 تیماردر3 تکرار طی دو سال زراعی در اراضی آلوده به پیچک صحرایی،در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد اجرا گردید. عامل اصلی، زمان کنترل شیمیایی، درسه سطح: زمان آیش، بعدازعملیات ماخار، بعدازعملیات ماخار ودیسک. عامل فرعی، کاربرد علفکش درپنج سطح: 1-کاربرد علفکش گلیفوزیت بمیزان 5 لیتر در هکتار در دو مرحله 2- مخلوط علفکش گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا در دو مرحله بترتیب بمیزان( 4+1) لیتر درهکتار+ سولفات آمونیم4% 3- گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا دردومرحله، بترتیب بمیزان( 5 + 5/1) لیتر درهکتار4- گلیفوزیت +توفوردی ام.سی.پی.ا + سولفات آمونیم4%، دردومرحله، بترتیب بمیزان(5 + 5/1) لیتردرهکتار5- شاهدبدون کنترل پیچک. درتمامی کرت ها، پس از تهیه زمین، گندم کشت گردید. از نظر درصد کاهش تراکم ساقه پیچک، اختلاف بین تیمارهای زمان کنترل، علفکش واثر متقابل زمان کنترل*علفکش معنی دارشد. مقایسات میانگین تیمارها نشان داد که، کاربرد سه تیمار(گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(4+1) لیتردرهکتار+ سولفات آمونیوم4% )، (گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(5+5/1) لیتردرهکتار) و (گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(5+5/1) لیتردرهکتار+سولفات آمونیوم4% ) در زمان آیش، بعد از عملیات ماخار ونیز بعداز عملیات ماخار و دیسک با تراکم ساقه پیچک صفر و 100 درصدکاهش تراکم مناسب ترین تیمارها بودند. از نظر باقیمانده بیوماس پیچک پس از سمپاشی، اختلاف بین تیمارهای زمان کنترل، علفکش واثرمتقابل زمان کنترل*علفکش هرسه معنی دارشد. از نظردرصد کاهش بیوماس پیچک ، فقط اختلاف بین تیمارهای علفکش درصد معنی دارشد. کاربرد سه تیمار(گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(4+1) لیتردرهکتار+ سولفات آمونیوم4% ) ، (گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(5+5/1) لیتردرهکتار) و (گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(5+5/1) لیتردرهکتار+سولفات آمونیوم4% ) در زمان آیش، بعد از عملیات ماخار ونیز بعد از ماخار و دیسک با بیوماس پیچک باقیمانده صفر و 100 درصدکاهش بیوماس پیچک، بهترین تیمارها بودند. از نظر با قیمانده بیوماس پیچک در پایان فصل و ودرصد کاهش آن ، فقط اختلاف بین تیمارهای زمان کنترل، معنی دارشد. کنترل پیچک بعداز عملیات ماخار با کمترین میزان بیوماس باقیمانده در پایان فصل، 5/0 گرم درمترمربع، وبا 6/99 درصد کاهش، بهترین تیمار بود. نتایج سال دوم آزمایش نشان داد که، از نظر تراکم ساقه و بیوماس پیچک(پس از سمپاشی)، فقط اختلاف بین تیمارهای علفکش معنی دارشد. کاربرد سه تیمار(گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(4+1) لیتردرهکتار+ سولفات آمونیوم4% )، (گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(5+5/1) لیتردرهکتار) و (گلیفوزیت + توفوردی ام.سی.پی.ا بمیزان(5+5/1) لیتردرهکتار+سولفات آمونیوم4%) با تراکم و بیوماس ساقه پیچک صفر و 100 درصدکاهش تراکم و بیوماس، بهترین تیمارها بودند.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Investigation of control of Field bindweed (Convolvulus arvensis L.) at different stages of fallow and preplant irrigation for wheat cultivation
Authors
Azar Maknali, Mansour Montazeri, Mansour Rezagharib
Abstract
This study was conducted in 2011 and 2012 at agricultural Research center of Safiabad. Experimental design was randomized complete block with Split-plot arrangment of 15 treatments with 3 replications. Main plots contained control stages at three levels including: 1- stage of fallow 2- after preplant irrigation 3- after preplant irrigation and disc application. Sub plots contained herbicide treatments at five levels including: 1- glyphosate 41% SL at 5 lit/ha post emergence. 2- glyphosate + (2,4-D - MCPA) (4+1) lit/ha respectively + ammonium solfate 4%. 3- glyphosate + (2,4-D + MCPA) (5+1.5) lit/ha respectively post emergence. 4- glyphosate + (2,4-D + MCPA) (5+1.5) lit/ha respectively + ammonium solfate 4%. 5- Field Bindweed weedy check. Results of combined analysis showd that there was a significant among year effect and effect of interaction of year by treatments. Results of first year showd that: there was a significant difference among control stages, herbicide and effect of interaction of control stage by herbicide treatments for %density decrease and biomass of bindweed. there was a significant difference among herbicide treatments for %biomass decrease of bindweed. So there was a significant difference among control stage treatments for biomass of bindweed and %biomass decrease of bindweed at final growth stage. Results of second year showd that: there was a significant difference among herbicide treatments for stem density, %density decrease, biomass and %biomass decrease of bindweed after sprying. Results of the means comparisons showd that: application of three treatments: glyphosate + (2,4-D - MCPA) (4+1) lit/ha respectively + ammonium solfate 4% , glyphosate + (2,4-D + MCPA) (5+1.5) lit/ha respectively , glyphosate + (2,4-D + MCPA) (5+1.5) lit/ha respectively + ammonium solfate 4% at stage of fallow , after preplant irrigation and after preplant irrigation and disc, were the best of herbicide treatments for stem density, %density decrease, biomass and %biomass decrease of bindweed after sprying. Results of first and second years showd that: there wasn,t a significant difference among control stage, herbicide and effect of interaction of control stage by herbicide treatments for wheat yield. Application of three treatments: glyphosate + (2,4-D - MCPA) (4+1) lit/ha respectively + ammonium solfate 4% , glyphosate + (2,4-D + MCPA) (5+1.5) lit/ha respectively , glyphosate + (2,4-D + MCPA) (5+1.5) lit/ha respectively + ammonium solfate 4% after preplant irrigation and disc application were recommended for wheat yield increase.
Keywords
Glyphosate, 2, 4-D - MCPA, Ammonium solfate