بررسی کارآیی تعدادی از سموم قارچ‌کش در ممانعت از رشد عامل پژمردگی فوزاریومی خربزه

کد مقاله : 1478-23IPPC
نویسندگان
1خراسان رضوی.تربت جام.خیابان موسی بن جعفر.موسی بن جعفر 14.
2- گروه گیاهپزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
3- بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران
چکیده
بیماری پژمردگی خربزه ناشی از(Fom) Fusarium oxysporum f.sp. melonis یکی از بیماری‌هایی است که هر ساله خسارت قابل توجهی به کشاورزان وارد می‌کند، استفاده از سموم شیمیایی رایج‌ترین روش کنترل بیماری می‌باشد. دراین پژوهش اثر بازدارندگی قارچ‌کش‌های ناتیوو( تبوکونازول + تری فلوکسی استروبین ) WG 75% ،کاربندازیم( باویستین) WP 60% ، هگزاکونازول ( انویل ) SC 50%، تبوکونازول (راکسیل) DS2% و قارچکش رایج ایپرودیون+کاربندازیم ( رورال تی اس ) WP52% در ممانعت از رشذ Fom مورد بررسی قرار گرفت.جدایه قارچ عامل بیماری در محیط PDA حاوی غلظتهای مختلف هر کدام از قارچکش‌ها کشت شدند و بعد از 7 روز قطر رشد پرگنه انداری گیری شد، سپس درصد بازدارندگی رشد در هر غلظت در مقایسه با شاهد محاسبه گردید. این بررسی در قالب طرح کاملا تصادفی با 21 تیمار( پنج قارچکش و چهار غلظت از هرکدام همراه شاهد) و چهار تکرار انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد که کلیه قارچکش‌های مورد آزمایش در کاهش رشد عامل بیماری پژمردگی آوندی خربزه مؤثر بودند ولی میزان این تاثیر در قارچکش‌های مختلف و غلظت‌های آن‌ها متفاوت بود. این بررسی نشان داد که قارچکش‌های ایپرودیون-کاربندازیم و ناتیوو با کمترین غلظت (ppm10) سبب ممانعت کامل از رشد قارچ Fom شدند. این در حالی بود که قارچکش‌های باویستین، انویل و راکسیل با غلظت‌های 70، 120 و 150 ppm سبب بازداندگی کامل از رشد بیمارگر مورد مطالعه شدند. در بین قارچکش‌های مورد مطالعه قارچکش ناتیوو با غلظت ppm1 و قارچکش‌های باویستین، انویل و راکسیل با غلظت ppm10 سبب بازدارندگی رشد قارچ به میزان 50 درصد شدند. این بررسی مشخص ساخت که قارچکش تبوکونازول- تری‌فلوکسی استروبین از نظر میزان تاثیر در کاهش رشد بیمارگر Fom قابل مقایسه با قارچکش متداول ایپرودیون-کاربندازیم است.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Evaluation of fungicides in controlling Fusarium wilt in melon
Authors
saeedeh alvani jami, Mehdi Jahani, Mojtaba Moradzadeh eskandari, Fatemeh Azaddisfani
Abstract
Fusarium wilt caused by Fusarium oxysporum f.sp. melonis (Fom) is one of the most destructive diseases of melon which results in a high economic loss for the farmers. Applying chemical fungicides is the most conventional ways of controlling this disease. The effect inhibitory effect of five different fungicides (Nativo (Tebuconazole + Trifloxystrobin) WG 75%, Carbendazim (Bavistin) WP 60 %, Hexaconazole (Anvil) SC 50%, Tebuconazole (Raxil) DS 2%, Iprodione +Carbendazim (Rovral-TS) WP 52% on mycelial growth of (Fom) was studied in the present study. Fungi strains, obtained from pathology laboratory collection of Agricultural and Resources Research Center- Khorasan-Razavi. Fungus strains were cultured in a PDA medium exposed to different doses of nominated fungicides. Colony diameter measured after 7 days. Inhibitory effect of each treatment estimated comparing control treatment. The study was conducted as a completely randomized design with 21 treatments (five various fungicides, 4 different doses and control) and four replications. Results showed that, (Fom) mycelial growth inhibited by all fungicides whereas vrious fungicides and different levels of each fungicide showed different inhibitory percent on pathogen. Mycelial growth of (Fom) completely suppressed applying Iprodione +Carbendazim and Nativo at 10 ppm dose. Pathogen growth was completely inhibited by Bavistin, Anvil and Raxil at 70, 120 and 150 ppm respectively. Applying Nativo at 1 ppm dose resulted in 50 percent of inhibition while for Bavistin, Anvil and Raxil, 50% of pathogen growth inhibition observed at 10 ppm. Results showed that there was no significant difference between conventional Iprodione +Carbendazim and Tebuconazole+Trifloxystrobin in respect of preventing (Fom) mycelial growth.
Keywords
chemical fungicide, inhibition, Pathogen, Chemical control