مدیریت بیماری ساق سیاه کلزا ‏Leptosphaeria maculans‏ ‏

کد مقاله : 1460-23IPPC
نویسندگان
1کیلومتر 7 جاده ساری نکا مرکز تحقیقات کاربردی و تولید بذر
2عضو هیات علمی گروه گیاهپزشکی دانشگاه زنجان
3گروه علوم بیولوژیک، دانشگاه وسترن استرالیا
چکیده
بیماری ساق سیاه کلزا‎ (Leptosphaeria maculans) ‎از مهمترین بیماری های کلزا در جهان و ایران (به ‏خصوص در مناطق شمالی کشور مانند استانهای مازندران و گلستان) محسوب می شود. شیوه های مدیریت این ‏بیماری با توجه به شرایط منطقه ایی ممکن است متفاوت باشد. بسیاری از فعالیت های زراعی مانند رعایت فاصله ‏زمانی تناوب با غلات، مدیریت بقایا و شخم، تاریخ کاشت، انتخاب بهترین تراکم گیاهی، تیمار های کودی، عوامل ‏بیولوژیک و استفاده از قارچکش ها ممکن است در مدیریت بیماری ساق سیاه کلزا تاثیر گذار باشد. اصولا در ‏استراتژی برخورد با این عامل بیمارگر ممکن است از یک یا ترکیبی از روشها استفاده نمود. اگرچه مبارزه با این ‏قارچ در مناطق مرطوب که مناسب برای توسعه آن است چالش برانگیز می باشد. در حال حاضر استفاده از ‏هیبریدها و ارقام تجاری دارای مجموعه ای از ژنهای مقاومت کمی و کیفی در جلوگیری از توسعه این بیماری و ‏همچنین ایجاد نژادهای جدید آن بسیار حائز اهمیت می باشد، موردی که در کشور ما این مسئله صرفا با واردات ‏هیبریدهای بدون شاخصه تعیین مقاومت به نژادهای داخلی برطرف می گردد. لذا ضرورت دارد با توجه به کاهش ‏هزینه های مترتب مدیریت این بیماری از طریق تولید ارقام مقاوم به این بیماری از یک طرف و از طرفی هزینه ‏های بالای واردات هیبریدهای خارجی، توانایی و پتانسیل داخل کشور در تامین هیبرید و همچنین آگاهی ‏متخصصین داخلی از وضعیت نژادهای داخلی این بیماری ، نسبت به تولید هیبریدهای مقاوم داخلی اقدام گردد. با ‏توجه به اینکه در حال حاضر برای ورود هیبریدهای خارجی هیچگونه ارزیابی برای بیماری فوما کلزا‎ ‎Plenodomus lingam (Teleomorph: L.maculans)‎‏ انجام نمی شود، این موضوع می تواند در ظهور ‏نژادهای خطرناک تر این بیماری در آینده مسئله ساز باشد‎.‎
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Management of blackleg disease of canola, Leptosphaeria maculans ‎
Authors
Ali Zaman Mirabadi, Roghayeh Hemmati, Jacqueline Batley
Abstract
Blackleg, caused by Leptosphaeria maculans is one of the major diseases of canola (Brassica ‎‎napus L.) globally and in Iran (particularly in northern regions as Mazandaran and Golestan ‎‎provinces). Management of the disease is dependent on the regional conditions. The various ‎‎types of disease management include adequate crop rotation intervals with cereals, removal of ‎‎residual debris, pillowing management, changing planting date, choosing the best plant density, ‎‎fertilizer treatments, biological control methods and use of fungicides as triazoles. ‎Fundamentally, our ‎strategies against of this fungus may be varied in using one or a ‎combination of these methods. ‎However controlling this disease in the humid conditions, which ‎are favourable conditions for ‎fungus, is particularly challenging as well as northern part of Iran. ‎At the present time, the best way for management of canola ‎blackleg is the deployment of ‎quantitative and qualitative resistance genes in commercial hybrids ‎and varieties against L. ‎maculans to prevent the disease development. In our country, new ‎hybrids and varieties have ‎been imported without any assessment of their susceptibility or ‎resistance to existing races of L. ‎maculans. Given the importance of using resistant hybrids to ‎reduce the cost of managing this ‎disease, as well as import restrictions of resistant hybrids to ‎Iran, there is a need for domestic ‎hybrid production and knowledge of the endemic races in our ‎country. Furthermore, given there ‎has not been done any test to identify of infection of ‎imported canola hybrids to Plenodomus ‎lingam (Teleomorph: L.maculans), it would be ‎problematic through developing the new ‎pathogenicity groups in the near future.‎
Keywords
Canola, blackleg, Leptosphaeria maculans