مدیریت بیماری ساق سیاه کلزا ‏Leptosphaeria maculans‏ ‏
کد مقاله : 1460-23IPPC
نویسندگان
1کیلومتر 7 جاده ساری نکا مرکز تحقیقات کاربردی و تولید بذر
2عضو هیات علمی گروه گیاهپزشکی دانشگاه زنجان
3گروه علوم بیولوژیک، دانشگاه وسترن استرالیا
چکیده
بیماری ساق سیاه کلزا (Leptosphaeria maculans) از مهمترین بیماری های کلزا در جهان و ایران (به خصوص در مناطق شمالی کشور مانند استانهای مازندران و گلستان) محسوب می شود. شیوه های مدیریت این بیماری با توجه به شرایط منطقه ایی ممکن است متفاوت باشد. بسیاری از فعالیت های زراعی مانند رعایت فاصله زمانی تناوب با غلات، مدیریت بقایا و شخم، تاریخ کاشت، انتخاب بهترین تراکم گیاهی، تیمار های کودی، عوامل بیولوژیک و استفاده از قارچکش ها ممکن است در مدیریت بیماری ساق سیاه کلزا تاثیر گذار باشد. اصولا در استراتژی برخورد با این عامل بیمارگر ممکن است از یک یا ترکیبی از روشها استفاده نمود. اگرچه مبارزه با این قارچ در مناطق مرطوب که مناسب برای توسعه آن است چالش برانگیز می باشد. در حال حاضر استفاده از هیبریدها و ارقام تجاری دارای مجموعه ای از ژنهای مقاومت کمی و کیفی در جلوگیری از توسعه این بیماری و همچنین ایجاد نژادهای جدید آن بسیار حائز اهمیت می باشد، موردی که در کشور ما این مسئله صرفا با واردات هیبریدهای بدون شاخصه تعیین مقاومت به نژادهای داخلی برطرف می گردد. لذا ضرورت دارد با توجه به کاهش هزینه های مترتب مدیریت این بیماری از طریق تولید ارقام مقاوم به این بیماری از یک طرف و از طرفی هزینه های بالای واردات هیبریدهای خارجی، توانایی و پتانسیل داخل کشور در تامین هیبرید و همچنین آگاهی متخصصین داخلی از وضعیت نژادهای داخلی این بیماری ، نسبت به تولید هیبریدهای مقاوم داخلی اقدام گردد. با توجه به اینکه در حال حاضر برای ورود هیبریدهای خارجی هیچگونه ارزیابی برای بیماری فوما کلزا Plenodomus lingam (Teleomorph: L.maculans) انجام نمی شود، این موضوع می تواند در ظهور نژادهای خطرناک تر این بیماری در آینده مسئله ساز باشد.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Management of blackleg disease of canola, Leptosphaeria maculans ‎
Authors
Ali Zaman Mirabadi, Roghayeh Hemmati, Jacqueline Batley
Abstract
Blackleg, caused by Leptosphaeria maculans is one of the major diseases of canola (Brassica napus L.) globally and in Iran (particularly in northern regions as Mazandaran and Golestan provinces). Management of the disease is dependent on the regional conditions. The various types of disease management include adequate crop rotation intervals with cereals, removal of residual debris, pillowing management, changing planting date, choosing the best plant density, fertilizer treatments, biological control methods and use of fungicides as triazoles. Fundamentally, our strategies against of this fungus may be varied in using one or a combination of these methods. However controlling this disease in the humid conditions, which are favourable conditions for fungus, is particularly challenging as well as northern part of Iran. At the present time, the best way for management of canola blackleg is the deployment of quantitative and qualitative resistance genes in commercial hybrids and varieties against L. maculans to prevent the disease development. In our country, new hybrids and varieties have been imported without any assessment of their susceptibility or resistance to existing races of L. maculans. Given the importance of using resistant hybrids to reduce the cost of managing this disease, as well as import restrictions of resistant hybrids to Iran, there is a need for domestic hybrid production and knowledge of the endemic races in our country. Furthermore, given there has not been done any test to identify of infection of imported canola hybrids to Plenodomus lingam (Teleomorph: L.maculans), it would be problematic through developing the new pathogenicity groups in the near future.
Keywords
Canola, blackleg, Leptosphaeria maculans