Phaeoacremonium subulatum به عنوان گونه ای جدید از Togniniaceae برای میکوبیوتای ایران
کد مقاله : 1570-23IPPC
نویسندگان
1رشت- استقامت- کوچه سلمان- ساختمان کوثر- کد پستی 4144873414
2کرمان، بلوار 22 بهمن، میدان پژوهش، دانشگاه شهید باهنر، دانشکده کشاورزی، بخش گیاهپزشکی
3گروه گیاهپزشکی-دانشکده کشاورزی-دانشگاه گیلان- رشت- ایران
چکیده
در طول 10 سال گذشته گونه های مختلفی از جنس Phaeoacremonium از درختان مختلف در جهان گزارش شده است. گونه های این جنس به عنوان بیمارگرهای آوندی می توانند دامنه وسیعی از درختان زینتی، جنگلی و میوه را آلوده کنند. بررسی های متعددی بین سال های 1392 تا 1395 با هدف جداسازی و شناسایی قارچ های بیمارگر همراه با درختان جنگلی در استان گیلان انجام شد. شاخه درختان در مناطق مختلف جنگلی که دارای نشانه های زردی، شانکر و سرخشکیدگی بودند نمونه برداری گردید. عمل جداسازی قارچ ها از حاشیه بافت سالم و بیمار نمونه های دارای نشانه های بیماری انجام شد. از هر نمونه تعداد 15 تا 20 قطعه جدا و بعد از سترون کردن در محلول هیپوکلریت سدیم نیم درصد و شستشو با آب استریل بر روی محیط کشت عصاره سیب زمینی-آگار (PDA) و یا عصاره مالت-آگار (MEA) حاوی 100 میلی گرم بر لیتر از سولفات استرپتومایسین کشت داده شدند. تشتک های پتری در دمای 25 درجه سانتیگراد و تاریکی و تا زمان ظهور پرگنه ها از قطعات کشت داده شده نگهداری شدند. در این مطالعه نه جدایه Phaeoacremonium از درختان توسکا (پنج جدایه) و بلوط (چهار جدایه) بدست آمد. صفات ریخت شناختی شامل ویژگی های پرگنه و تولید رنگدانه زرد بر روی سه محیط کشت PDA، MEA و عصاره یولاف-آگار (OA) و همچنین ویژگی های میکروسکوپی (شکل و نوع فیالید، شکل ظاهری کنیدیوفور، اندازه زگیل های روی ریسه و شکل و اندازه کنیدیوم ها) برای شناسایی اولیه جدایه ها مورد استفاده قرار گرفت. برای این جدایه در حدود 300 جفت باز از انتهای ′ 5 ژن اکتین (با استفاده از آغازگرهای ACT-512F/ACT-783R) و 600 جفت باز از انتهای ′ 5 ژن بتا توبولین (با استفاده از آغازگرهای T1 و Bt2b) تکثیر گردید. بر اساس تجزیه و تحلیل DNA و ویژگی های ریخت شناختی ارزیابی شده، جدایه های بدست آمده از درخت توسکا به عنوان Phaeoacremonium subulatum و جدایه های بدست آمده از درختان بلوط به عنوان Phaeoacremonium inflatipes شناسایی شدند. ترادف های دو جدایه بدست آمده در این مطالعه یعنی جدایه IRNHM-KZ16 (P. subulatum با شماره های دسترسی MG456745 برای ژن اکتین و MG456737 برای ژن بتاتوبولین) و جدایه IRNHM-NPEPS2 (P. inflatipes با شماره های دسترسی MG456744 برای ژن اکتین و MG456743 برای ژن بتاتوبولین) در بانک ژن قرار گرفتند. این مطالعه اولین گزارش از P. subulatum بر روی درخت توسکا و P. inflatipes بر روی درخت بلوط در دنیا می باشد. علاوه بر این، مطالعه انجام شده اولین گزارش از P. subulatum برای میکوبیوتای ایران می باشد.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Phaeoacremonium subulatum as a new species of Togniniaceae for mycobiota of Iran
Authors
mohammad kazemzadeh chekusary, Hamid Mohammadi, seyyd akbar khodaparast
Abstract
Over the last 10 years, several species of the genus Phaeoacremonium have been reported from various woody trees worldwide. Species of this genus as vascular plant pathogens can infect a wide range of ornamental, forest and fruit trees. Between 2013 and 2016 several surveys were conducted throughout Guilan province with the aim of isolating and identifying fungal trunk pathogens associated with forest trees. Branches showing yellowing, cankers and dieback were collected from trees at various forest regions. Fungal isolations were made from the edges of necrotic wood lesions of samples displaying disease symptoms. From each sample, 15 to 20 small segments were cut and surface disinfected by immersing in 0.5% solution of NaOCl for two min and rinsed in sterile distilled water (SDW). Wood segments placed into Petri dishes containing potato dextrose agar (PDA) or malt extract agar (MEA) supplemented with 100 mg L-1 of streptomycin sulphate. Plates were incubated at 25°C in the dark until mycelial growth could be detected from wood pieces. In this study nine isolates of Phaeoacremonium spp. were obtained from Alnus glutinosa (five isolates) and Quercus castaneifolia (four isolates). Morphological characters used to distinguish these isolates included colony characters and pigment production on MEA, PDA and oatmeal agar (OA) and microscopic observations (phialide type and shape, conidiophore morphology, size of hyphal warts and conidial size and shape). For these isolates, ± 300 bp. of the 5′ end of the actin (using ACT-512F and ACT-783R primers) and ± 600 bp. of the 5′ end of the beta tubulin (using T1 and Bt2b primers) genes were amplified. Based on the DNA sequence analyses and morphological characters, all isolates obtained from A. glutinosa trees were identified as Phaeoacremonium subulatum, while isolates recovered from Q. castaneifolia were identified as Phaeoacremonium inflatipes. Sequences of two isolates derived in this study, IRNHM-KZ16 (P. sabulatum, GenBank Accession No. ACT: MG456745 and BT: MG456737) and IRNHM-NPEPS2 (P. inflatipes, GenBank Accession No. Act: MG456744 and BT: MG456743) were lodged at GenBank. This is the first report of P. subulatum on A. glutinosa and P. inflatipes on Q. castaneifolia in the world. This study also represents the first record of P. subulatum from Iran.
Keywords
Guilan Province, fungal trunk pathogens, morphological and molecular methods