بررسی تأثیر سویه تریکودرمای بومی ایران در مقایسه با سویه تجاری علیه Fusarium oxysporum در گوجه فرنگی
کد مقاله : 1649-23IPPC
نویسندگان
1تهران بلوار اشرفی اصفهانی بالاتر از تقاطع مرزداران خیابان ولدخانی پلاک 26 واحد 1
2موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
3دانشجوی دکتری بیماری شناسی، دانشگاه تربیت مدرس
4- موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
چکیده
ایران جز 10 کشور برتر جهان در تولید گوجه فرنگی به شمار میرود. یکی از مخربترین بیماریهای گوجه فرنگی، بیماری بوته میری و پژمردگی با عاملFusarium oxysporum میباشد. این قارچ از طریق خاک و بافت های آلوده گیاهی در سطح مزرعه گسترش می یابد. عامل بیماری قابلیت زمستان گذرانی و ماندگاری در داخل خاک و بقایای گیاهی را دارد، که با فراهم بودن شرایط دمایی و رطوبتی مناسب از راه ریشه وارد بافت گیاهی می شود. عامل بیماری در خاک های مرطوب و دمای ٢٨ درجه سانتی گراد و همچنین در زمان کمبود عناصر نیتروژن، فسفر و کلسیم شرایط بهتری برای گسترش دارد. امروزه کنترل بیولوژیک بیماریهای گیاهی به عنوان جایگزین آفتکشهای شیمیایی به علت افزایش ایمنی غذایی و سلامت مصرف کننده و کمترین میزان تاثیرات زیست محیطی در حال گسترش میباشد. در این تحقیق امکان کنترل بیولوژیک بیماری پژمردگی گوجه فرنگی با استفاده از دو سویه تریکودرما که یکی تجاری (Trichoderma harzianum T-22) و دیگری بومی ایران (T. harzianum AS12-2) بود در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون کشت متقابل نشان داد که هر دو سویه بر اساس سیستم بل و همکاران (Bell et al.,1982) در کلاس 2 (تریکودرما حداقل دو سوم سطح محیط کشت را اشغال نموده و بر روی پرگنه بیمارگر رشد و کنیدیزایی نشان داد) قرار گرفته و آنتاگونیست بیمارگر بودند. در آزمون مواد فرار جدایه T22، 29% و AS12-2، 23.5% اثر بازدارنگی از رشد میسلیومی بیمارگر داشتند. همچنین، مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که هیف هر دو جدایه در طول هیف F. oxysporum رشد نموده، به دور آن پیچیده و هیفهای عامل بیماری را تکه تکه کردند. در مجموع، نتایج آزمایشگاهی به دست آمده این را بازگو میکند که سویه بومی ایران نیز توانایی تجاری سازی و کاربرد علیه بیماری پژمردگی و بوته میری فوزاریومی را دارد. بررسی های گلخانهای در حال انجام میباشد.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Investigating the effectiveness of native Iranian Trichoderma strain in comparison with a commercial strain against Fusarium oxysporum in Tomato
Authors
Ehsan Sarmast, Mohammadreza Rezapanah, Azam Sadat Eslami, Shahram Naeimi
Abstract
Iran is among the top 10 countries in the world in tomato production. Damping off is one of the most destructive tomato diseases, caused by Fusarrium oxysporum. This fungus spreads through the soil and tissues infested by the plant on the farm's surface. The disease has a wintering and shelf life in the soil and plant remains, which, by providing the appropriate temperature and humidity conditions, are introduced into the plant tissue through rooting. The disease factor in wet soils and temperatures of 28 ° C, as well as the shortage of nitrogen, phosphorus and calcium elements, have better conditions for expansion. Today, biological control of plant diseases is becoming an alternative for chemical pesticides due to increased levels of safety and health and the least environmental impact. In this research, biological control of tomato wilt disease was investigated using two Trichoderma strains, one commercial (Trichoderma harzianum T-22) and one native to Iran (T. harzianum AS12-2), in in vitro conditions. The dual culture test results showed that both strains considered as Class 2 of antagonism according to the the system of Bell et al. (1982) where they had overgrowth and conidiation on the pathogen colony. The volatile metabolites of strains T-22 and AS12-2 inhibited the growth rate of F. oxysporum by 29% and 23.5%, respectively. The microscopic examination on slide, showed that both Trichoderma strains grew toward F. oxysporum hyphae and coiling fragmented mycelia were observed. Overall, the results indicated that the native Trichoderma strain also have the potential to commercialize. Greenhouse tests are in progress.
Keywords
biological control, antagonist