مدیریت شیمیایی بیماری پوسیدگی آرمیلاریایی درختان زیتون در منطقه طارم زنجان

کد مقاله : 1925-23IPPC
نویسندگان
1ایران، زنجان، کوی قائم، خیابان استاد معین، خیابان معین 6، قطعه 3068
2مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان زنجان، ایران
چکیده
شهرستان طارم استان زنجان از مناطق اصلی کشت و پرورش زیتون در کشور می‌باشد که با سطح زیر کشت نزدیک 20 هزار هکتار و میانگین عملکرد بیش از 5/4 تن در هکتار، نقش مهمی در تولید این محصول در کشور دارد. پایین بودن میزان عملکرد باغات زیتون دلایل متعددی دارد که از میان آنها، عوامل بیماریزا همچنان از مهمترین عوامل کاهش عملکرد این محصول در منطقه محسوب می‌شوند. قارچ عامل پوسیدگی آرمیلاریایی طوقه و ریشه (Armillaria spp.)، از عوامل مهم زوال درختان زیتون منطقه طارم می‌باشد. با توجه به اهمیت موضوع، در تحقیقی که بمدت 4 سال در یکی از باغات زیتون آلوده به بیماری پوسیدگی آرمیلارایی طوقه و ریشه زیتون در شهرستان طارم انجام شد، کنترل شیمیایی درختان زیتون آلوده به این بیماری در قالب طرح بلوک‌های کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل سه تیمار قارچکشی با قارچکش‌های تیوفانات متیل (thiophanate-methyl 70% WP)، هگزاکونازول (hexaconazole 5% SC) و پروپیکونازول (propiconazole 25% EC) و دو تیمار تعداد استفاده از قارچکش در طول یکسال؛ یک بار مصرف (فروردین ماه) یا دو بار مصرف (فروردین ماه و تیر ماه) بود. روش استفاده بصورت تهیه دز رایج توصیه شده هر قارچکش و غرقاب کردن طوقه درختان آلوده با حدود 50 لیتر محلول قارچکش بود. درختان شاهد (سالم و آلوده) تیماری دریافت نکردند.کلیه تیمارها هر سال روی درختان ثابت اجرا شد. درختان انتخاب شده همگی بارده و رقم زرد (رقم بومی و غالب منطقه) بودند. برای اندازه گیری شدت بیماری و میزان تاثیرگذاری قارچکش‌ها، از روش اگوئین و همکاران (Aguín et al., 2006) استفاده شد. نتایج تیمارها هر سال مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج نهایی پس از سه سال اعمال تیمار ثبت شد. نتایج برای میانگین‌گیری به نرم افزار Excel منتقل شد و برای مقایسه میانگین‌ها و تجزیه واریانس از نرم افزار SAS (ver 9.1) استفاده شد. نتایج نهایی نشان داد که ترکیبات قارچکش مورد استفاده در این پروژه، کارایی لازم برای کاهش خسارت بیماری پوسیدگی آرمیلاریایی درختان زیتون را دارند و تمامی تیمارهای قارچکش نسبت به شاهد، در سطح 1% اختلاف معنی‌دار داشتند. در مورد تمامی تیمارهای قارچکشی، دوبار استفاده از قارچکش در طول یک سال بهتر از یکبار استفاده بود و براساس نتایج سال آخر، هگزاکونازول (دوبار در سال) و تیوفانات متیل (دوبار در سال) بهتر از سایر تیمارها در کاهش علائم زوال عمل کرده بودند و در درجه بعدی، هگزاکونازول (یکبار در سال)، تیوفانات متیل (یکبار در سال)، پروپیکونازول (دو بار در سال) و پروپیکونازول (یکبار در سال) قرار داشتند.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Chemical management of Armillaria rot diseases of olive trees in Tarom region of Zanjan province
Authors
Shamsollah Najafi, Hosein Jafary, Seid Hosein Nazer Kakhki
Abstract
Tarom in Zanjan province, as one of the most important areas for olive culturing, with 20000 hectors and average production of more than 4.5 tons per hector, has an important role in the production of this crop. The low average yield of olive gardens can have multiple reasons that among them, pathogens is the most important agents of the performance reduction in the area. The agent of armillaria root and crown rot (Armillaria spp.), is known as the major agent of the olive trees decline in the region. Therefore because of the importance of the issue, in this research that was done in one of the Tarom olive gardens for 4 years, chemical management of the infected trees with armillaria rot was assayed in randomised complete block design. The treatments were contained the three treatments for the kind of the fungicide treatment; thiophanate-methyl (70% WP), hexaconazole (5% SC) & propiconazole (25% EC) and the two treatments for the replication of the usage per year; once usage (in April) or twice usage (in April & in July). The usage method was preparation of recommended dozen of each fungicide and waterlogging the crown of the infected trees with amount 50 liter of the solution of the fungicide. The control trees weren’t treated. All treatments carried out on the same trees. To measure the severity of the disease and the effect of fungicides, Aguín et al. (2006) method was used. All the chosen trees were fruitful and Zard variety (native and most cultivated variety of the area). The results of the treatments were assayed each year and final results were recorded after three years of treatment. Final results demonstrated that all fungicides used in this project, have sufficient efficiency to decrease the armillaria rot of the olive trees and all fungicides treatments had a significant difference at 1% level compared to control. For all fungicide treatments, twice usage of fungicide was better than once of that per each year and accordance to the results of the last year, hexaconazole (twice per year) and thiophanate-methyl (twice per year) were more better in decline symptoms decreasing and the next place belongs to hexaconazole (once per year), thiophanate-methyl (once per year), propiconazole (twice per year) and propiconazole (once per year).
Keywords
Olive, Armillaria Rot, Chemical Managment