بررسی بقای اپی فیتی پاتوتیپ های A و A* عامل شانکر مرکبات روی برخی از علف های هرز باغ های مرکبات

کد مقاله : 1913-23IPPC
نویسندگان
1بوشهر- خیابان شهید ماهینی- کوچه پژوهش 36
2دانشگاه یاسوج، دانشکده کشاورزی، گروه گیاهپزشکی
3گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج
4گروه گیاهپزشکی- دانشکده کشاورزی- دانشگاه یاسوج-شهر یاسوج-کشور ایران
چکیده
بیماری شانکر مرکبات از مهم ترین بیماری های درختان مرکبات در ایران می باشد که توسط باکتری Xanthomonas citri subsp. citri ایجاد می شود. این بیمارگر می تواند به صورت اپی فیتی و با جمعیت کم بر روی مرکبات، میزبان های غیر مرکبات و علف های هرز زنده بماند. در بین جنبه های مختلف همه گیر شدن این بیماری بررسی میزان بقای بیمارگر روی علف های هرز می تواند نقش مهمی در کنترل و ریشه کنی این بیماری ایفا کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین دینامیک جمعیت دو پاتوتیپ A و A* باکتری عامل شامکر مرکبات بر روی علف های هرز شامل تاج خروس، یونجه، یولاف، بارهنگ، خرفه، سلمه تره، قیاق و توق در شرایط گلخانه انجام گرفت. پس از کشت یک سویه از پاتوتیپ A و یک سویه از پاتوتیپ A* (جدا شده از لیموترش از استان کهگیلویه و بویراحمد) روی محیط کشت NA، سوسپانسیونی با غلظت 107 سلول در میلی-لیتر تهیه و مایه زنی گیاهان که در شرایط سنی یکسان قرار داشتند به روش محلول پاشی برگی در شرایط گلخانه انجام گرفت. نمونه برداری در فواصل زمانی 1، 4، 9، 11، 13 و 20 روز پس از مایه زنی انجام گرفت و از بافت ها عصاره و سپس سری رقت تهیه شد و از رقت های مناسب کشت انجام گرفت. کلنی های حاصل پس از 48 تا 72 ساعت شمارش گردیدند. نتایج نشان داد که میزان افزایش و نوسانات جمعیتی دو سویه در گیاهان مختلف مورد بررسی متفاوت می باشد. بعد از گذشت 20 روز، علف های هرز محلول پاشی شده با سویه پاتوتیپ A به چهار گروه تقسیم شدند. گیاهان بارهنگ و یونجه به ترتیب با 8/5 و 2/5 (لگاریتم تعداد سلول باکتری در گرم بافت گیاهی) در گروه اول، گیاهان توق، قیاق و تاج خروس به ترتیب با 8/3، 8/3 و 7/3 در گروه دوم، گیاهان یولاف و سلمه تره به ترتیب با 8/4 و 6/4 در گروه سوم و گیاه خرفه با 8/1 و با کمترین میزان جمعیت گروه چهارم را تشکیل داد. همچنین لگاریتم تعداد سلول باکتری در گرم بافت گیاهی سویه پاتوتیپ A*، گیاهان مورد مطالعه را به چهار گروه تقسیم کرد که گیاهان یونجه و بارهنگ به ترتیب با 6 و 9/5 در گروه اول، گیاهان یولاف، سلمه تره به ترتیب با 5 و 9/4 در گروه دوم، گیاهان توق، قیاق و تاج خروس به ترتیب با 4، 4 و 8/3 در گروه سوم و گیاه خرفه با 2/1 به تنهایی در گروه آخر قرار گرفت. به این ترتیب به نظر می رسد حذف این گونه های علف هرز به عنوان منبع مهم اینوکولوم جهت کاهش جمعیت اپی فیتی و کنترل بیماری شانکر باکتریایی مرکبات از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Survey of epiphytic survival of pathotypes A and A* of citrus bacterial canker on some weeds of citrus orchards
Authors
Zohreh Ebrahimi, Rasool Rezaei, Asad Masoumiasl, Habiballah Charehgani
Abstract
Citrus canker disease is one of the most important diseases of citrus trees in Iran and caused by Xanthomonas citri subsp. citri. This Pathogen can survive in the form of epiphyte, with low population density on citrus, non-citrus host and weeds. Among different aspects of the epidemiology of the disease, the study of the survival rate of the pathogen on infected weeds can play an important role in the control and eradication of It. The aim of this study was to determine the population dynamics of two pathotypes A and A* of citrus canker on the following weeds in greenhouse conditions: Amaranthus retroflexus, Medicago sativa, Avena ludoviciana, Plantago lanceolate, Portulaca oleraceae, Chenopodium album, Sorghum halepens and Xanthium strunarium. After culture of one strain of pathotype A and one strain of pathotype A* (isolated from lime in Kohgiluyeh and Boyerahmad province) on NA medium, a suspension of 107 cells / ml was prepared and sprayed on weeds of the same age in greenhouse conditions. Sampling was carried out at intervals of 1, 4, 9, 11, 13, and 20 days after inoculation. Extracts were obtained from tissues and then dilution series were prepared and appropriate dilutions were cultured. The colonies were counted after 48 to 72 hours. The results showed that the rate of increase and fluctuation of two strains in various weeds was different. After 20 days, weeds sprayed with pathotype A strain, were divided into four groups. Plantago lanceolate and Medicago Sativa with 5.8 and 5.2 (log of the number of bacterial cells per gram of plant tissue) were in the first group. Xanthium strunarium, Sorghum halepens and Amaranthus retroflexus respectively with 3.8, 3.8 and 3.7 were in the second group, Avena ludoviciana and Chenopodium album respectively with 4.8 and 4.6 were in the third group and the Portulaca oleraceae with 1.8 and the lowest population density, was in the fourth group. Also, the log of the bacterial cell count in grams of plant tissue of A* pathotype strain, divided the weeds into four groups: Medicago sativa and Plantago lanceolate with 6 and 5.9 in the first group, Avena ludoviciana and Chenopodium album respectively with 5 and 4.9 In the second group, Xanthium strunarium, Sorghum halepens and Amaranthus retroflexus respectively with 4, 4 and 3.8 in the third group and the Portulaca oleraceae with 1.2 was placed in the last group. Thusly, it seems that removal of these weed species as prominent source of inoculum is important for decreasing the population of pathogen and control of citrus bacterial canker disease.
Keywords
Citrus bacterial canker, population dynamics, Weed