اثرات میزبان‌های مختلف گیاهی بر پارامترهای شکارگری کنه‌ی شکارگر Typhlodromus bagdasarjani (Acari: Phytoseiidae)

کد مقاله : 1908-23IPPC
نویسندگان
1دانشگاه یاسوج
2دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج
3گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج
چکیده
کنه‌ی تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، از جمله مهم‌ترین آفات گیاه‌خوار می‌باشد که خسارت قابل توجهی به محصولات مختلف کشاورزی در سراسر دنیا وارد می‌آورد. استفاده از دشمنان طبیعی به‌منظور کاهش جمعیت این آفت تأثیر به‌سزایی در کاهش میزان مصرف سموم شیمیایی در زیست‌بوم‌های مختلف کشاورزی دارد. کنه‌ی شکارگر Typhlodromus bagdasarjani Wainstein & Arutunjan از جمله دشمنان طبیعی این کنه‌ی گیاهی می‌باشد که با توجه به تغذیه‌ی آن از مراحل مختلف رشدی کنه‌ی تارتن دولکه‌ای، می‌توان پتانسیل آن‌را در برنامه‌های مدیریتی این آفت مورد توجه قرار داد. از آن‌جا که کیفیت میزبان گیاهی که توسط آفات مورد تغذیه قرار می‌گیرند کارایی بیولوژیک دشمنان طبیعی آن‌ها ‌را تحت تأثیر قرار می‌دهد (اثرات رو به بالا)، در پژوهش حاضر تأثیر ارقام گلخانه‌ای چهار میزبان گیاهی شامل خیار (رقم نگین)، گوجه‌فرنگی (رقم ایزوبلا)، بادمجان (رقم بل) و هندوانه رقم (کریمسون) روی پارامترهای شکارگری کنه‌ی شگارگر T. bagdasarjani مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی‌ها در شرایط آزمایشگاهی با دمای 1 ± 25 درجه‌ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد و دوره‌ی روشنایی 16 ساعت انجام پذیرفت. در آنالیز داده‌های به دست آمده از تئوری نرخ مصرف دوجنسی ویژه‌ی سن- مرحله‌ی رشدی استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که مقادیر نرخ خالص شکارگری (C0) به‌طور معنی‌داری روی میزبان‌های مختلف مورد مطالعه متفاوت بود. بر همین اساس، بیش‌ترین مقدار این پارامتر روی گوجه‌فرنگی (88/12 ± 87/95 طعمه) و کم‌ترین میزان آن نیز روی بادمجان (88/4 ± 12/35 طعمه) ثبت شد. مقادیر محاسبه شده‌ی این پارامتر روی خیار و هندوانه نیز به‌ترتیب معادل 58/13 ± 52/91 و 54/7 ± 99/56 (طعمه) به دست آمد. بیش‌ترین مقدار نرخ تبدیل جمعیت طعمه به نتاج شکارگر (Qp) روی بادمجان (47/8 ± 43/16 طعمه/نتاج شکارگر) و کم‌ترین میزان این پارامتر نیز روی خیار (60/2 ± 76/12 طعمه/نتاج شکارگر) به دست آمد. علاوه بر این، میزبان‌های مختلف مورد مطالعه نرخ پایدار شکارگری (ψ) کنه‌ی شکارگر T. bagdasarjani را نیز تحت تأثیر خود قرار داده و مقادیر محاسبه شده‌ی این پارامتر روی میزبان‌های ذکر شده در بالا به‌ترتیب برابر با 19/0 ± 49/2، 15/0 ± 37/2، 12/0 ± 96/1 و 11/0 ± 93/1 (طعمه/شکارگر) محاسبه شد. مقادیر نرخ متناهی شکارگری (ω) نیز تحت تأثیر میزبان‌های مختلف مورد مطالعه قرار گرفت و بیش‌ترین (24/0 ± 73/2 برروز) و کم‌ترین (15/0 ± 03/2 برروز) میزان این پارامتر به‌ترتیب روی خیار و بادمجان به‌دست آمد. مقادیر این پارامتر روی گوجه‌فرنگی و هندوانه نیز به‌ترتیب برابر با 18/0 ± 61/2 و 14/0 ± 04/2 (برروز) محاسبه شد. یافته‌های پژوهش حاضر حاکی از اثرات معنی‌دار میزبان‌های مختلف گیاهی بر پارامترهای شکارگری کنه‌ی شکارگر T. bagdasarjani می‌باشد. با این وجود، به‌منظور ارزیابی کارایی بیولوژیک این کنه‌ی شکارگر در برنامه‌های مدیریتی کنه‌ی T. urticae روی میزبان‌های مختلف گیاهی، انجام بررسی‌های بیش‌تری مورد نیاز می‌باشد.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Effects of different host plants on predation parameters of Typhlodromus bagdasarjani (Acari: Phytoseiidae)
Authors
Afsoon Azadi-Qoort, Amin Sedaratian-Jahromi, Mostafa Haghani, Mojtaba Ghane jahromi, Seyedeh Zeinab Rahimi
Abstract
The two-spotted spider mite, Tetranychus urticae Koch, is one of the most important phytophagous pests which cause severe damage to agricultural products worldwide. Application of natural enemies to suppress population density of this pest has incredible role in reducing chemical pesticides usage in different agro-ecosystems. The predatory mite Typhlodromus bagdasarjani Wainstein & Arutunjan is one the most important natural enemies of this pest worldwide and its feeding activity on different life stages of T. urticae could be considered in management programs of this mite pest. Since quality of host plants consumed by phytophagous pests could affect the biological performance of their natural enemies (bottom-up effects), in the present study, effect of four different greenhouse host plants including cucumber (cultivar Negin), tomato (cultivar Isabella), eggplant (cultivar Bell) and watermelon (cultivar Crimson) on the predation parameters of T. bagdasarjani were investigated. Experiments was performed under laboratory conditions at 25 ± 1 ºC, relative humidity of 65 ± 5 % and a light period of 16 h. Data analysis was performed using Age-Stage, Two Sex Consumption Rate theory. The results obtained revealed that the value of net predation rate (C0) was significantly different on different host plants tested. Accordingly, the highest value of this parameter was recorded on tomato (95.87 ± 12.88 prey) and the lowest value was recorded on eggplant (35.12 ± 4.88 prey). The calculated values of this parameter on cucumber and watermelon were 91.52 ± 13.58 and 56.99 ± 7.54 (prey), respectively. The highest value of transformation rate from prey population to predator offspring (Qp) was obtained on eggplant (16.43 ± 8.47 prey/predator offspring) and the lowest value was on cucumber (12.76 ± 2.60 prey/predator offspring). Furthermore, different hosts tested affected stable predation rate (ψ) of predatory mite T. bagdasarjani and the recorded values of this parameter on the above-mentioned host plants were calculated as 2.49 ± 0.19, 2.37 ± 0.15, 1.96 ± 0.12 and 1.93 ± 0.11 (prey/ predator), respectively. The values of finite predation rate (ω) was also affected by different host plants and the highest (2.73 ± 0.24 day-1) and lowest (2.03 ± 0.15 day-1) value of this parameter was obtained on cucumber and eggplant, respectively. The values of this parameter on tomato and watermelon were estimated as 2.61 ± 0.18 and 2.04 ± 0.14 (day-1), respectively. Our findings confirmed significant effects of different host plants on predation parameters of T. bagdasarjani. However, more attention should be devoted to evaluate biological performance of this predatory mite in integrated management of T. urticae on different host plants.
Keywords
Bottom-up effects, biological control, Two-spotted spider mite, Integrated management, Net predation rate