کارایی برخی ترکیبات القا کننده مقاومت در گوجه‏ فرنگی نسبت به Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه‌ای

کد مقاله : 1901-23IPPC
نویسندگان
1آ.ش.تبریزگلشهر35متری بوستان10م مینا پ36 ساختمان آراز ط 6
2گیاهپزکی، کشاورزی، تبریز، تبریز، ایران
3آ.ش- تبریز
چکیده
پژمردگی فوزاریومی از مهم‌ترین بیماری‌های گوجه‌فرنگی بوده و استفاده از فعال‌کننده‏ های مقاومت در ارقام حساس یا نیمه‏ حساس یکی از روش‌های زیست سازگار در کنترل بیماری می‏باشد. در این پژوهش، ابتدا در شرایط آزمایشگاهی، تاثیر سالیسیلیک‌اسید، متیل‎سالیسیلات و اگزالیک‌اسید در مهار رشد شعاعی میسلیوم قارچ Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici در قالب طرحی کاملا تصادفی ارزیابی شده و سپس در شرایط گلخانه‌ای، طی یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، امکان القای مقاومت سیستمیک اکتسابی در گیاهان گوجه ‏فرنگی با استفاده از این ترکیبات با دو روش محلول‏ ریزی پای بوته‏ ها و محلول پاشی روی اندام‏های هوایی و سپس با آلوده‏سازی مصنوعی آنها با قارچ عامل بیماری مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیاتی مانند شدت بیماری، وزن تر و خشک اندام‌های هوایی و ریشه و ارتفاع بوته اندازه‌گیری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بررسی‌های آزمایشگاهی، اگزالیک اسید در غلظت‎های 2000، 1000 و 500 پی‌پی‌ام توانست به‌ترتیب با 80، 65 و 31 درصد مهار رشد شعاعی میسلیوم، بیشترین تاثیر را روی قارچ عامل بیماری نشان دهد. غلظت‌های مختلف سالیسیلیک اسید و متیل سالیسیلات هرچند از نظر مهار رشد میسلیومی، اختلاف آماری معنی‌داری با شاهد نشان دادند اما تاثیر مستقیم آنها روی عامل بیماری همگی در محدوده 41/7 تا 2/22 درصد ارزیابی گردید. در آزمایش‌های گلخانه‎ای، تمام مواد القا کننده مقاومت توانستند به‌طور معنی‌داری خصوصیات رشدی گیاه مانند وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک اندام‌های هوایی و ارتفاع بوته را افزایش دهند و تنها تاثیر ابسیزیک اسید روی وزن خشک و تر ریشه و ارتفاع ساقه مشابه شاهد آلوده بوده و اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید. مطابق تجزیه واریانس، تنها نوع مواد القا کننده مقاومت از نظر تاثیر روی شدت بیماری و خصوصیات رشدی اختلاف معنی‌داری با یکدیگر داشتند اما بین دو غلظت مورد استفاده، اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید. متیل سالیسیلات در غلظت‌های 100 و 200 میکرومولار و سالیسیلیک اسید در غلظت‌های 5/0 و 1 میلی‎مولار به‌ترتیب با 9/88 ، 8/77 ، 8/77 و 2/72 درصد کاهش در شدت بیماری، بیشترین تاثیر را در کنترل بیماری در گلخانه در حالت پاشش برگی نشان دادند که در مقایسه با شاهد از نظر آماری معنی‌دار بود. ابسیزیک اسید 100 میکرومولار نیز دارای کمترین تاثیر (1/11 درصد) در بین مواد القا کننده مقاومت بود. با کاربرد مواد القا کننده مقاومت به‌صورت محلول‌ریزی پای بوته‎ها، متیل سالیسیلات 100 میکرومولار و سالیسیلیک اسید 5/0 میلی‌مولار هر دو با 8/77 درصد کاهش و ابسیزیک اسید 100 میکرومولار با 8/27 درصد کاهش بیماری، به‎ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را در کنترل بیماری در گلخانه نشان دادند. در هر دو روش از کاربرد مواد القا کننده مقاومت، اگزالیک اسید با 9/38 تا 1/61 درصد کنترل بیماری، از حد متوسطی از مهار بیماری برخوردار بود.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Efficiency of some disease resistance inducers in tomato plants against Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici in laboratory and greenhouse conditions
Authors
MINa ghasemi, Ali viani, parvaneh sadat jourabbaf khosroshah
Abstract
Fusarium wilt is considered as one of the most important diseases of tomato and application of disease resistance activators in susceptible or moderately susceptible cultivars is an environmental friendly method in disease control. In current study, first the effect of salicylic acid, methyl salicylate and oxalic acid in inhibition of mycelial radial growth was evaluated in laboratory conditions using a completely randomized design and then, possibility of induction of systemic acquired resistance in tomato plants by application of these materials was assessed in glasshouse conditions. This research was conducted in a factorial experiment in the base of completely randomized design. Plants treated by leaf spray and soil drench methods and then inoculated with spore suspension of fungus. Disease severity, wet and dry weight of shoots and roots and plant height were measured. In laboratory studies, oxalic acid in the concentrations of 2000, 1000 and 500 ppm showed the highest effect on mycelial growth inhibition with 80, 65 and 31% respectively. Although various concentrations of salicylic acid and methyl salicylate showed significant difference in inhibition of mycelial growth in compare with control treatment but their direct effect on pathogen was evaluated in the range of 7.41 to 22.2%. In glasshouse experiments, there were significant difference only among the types of inducers in disease severity and plant growth properties but there was no significant difference between two concentrations of inducers. All inducers increased plant growth characteristics like wet and dry weight of shoots and roots and plant height significantly. Only effect of abscisic acid on wet and dry weight of roots and plant height was similar to control plants and no significant difference was observed. Methyl salicylate in concentrations of 100 and 200 µM and salicylic acid in concentrations of 0.5 and 1 mM, respectively with 88.9, 77.8, 77.8 and 72.2 % decrease in disease severity, showed the highest effect on disease control in glasshouse conditions in leaf spray method which was significant in compare with control plants. Abscisic acid 100 µM had the least effect (11.1%) among resistance inducers. Through root application of inducers, both methyl salicylate 100 µM and salicylic acid 0.5 mM with 77.8 % reduction and abscisic acid 100 µM with 27.8 % reduction in disease severity, showed the highest and lowest effect on disease control respectively. In both methods of application of inducers, oxalic acid with 38.9 to 61.1% decrease in disease severity had the intermediate effect on Fusarium wilt control.
Keywords
Abscisic acid, Methyl salicylate, Oxalic acid, salicylic acid, Systemic acquired resistanc