تاثیر دو آفت‎کش اسپیرودیکلوفن و اسپیرومسیفن روی پارامترهای زیستی کنه شکارگر‎Phytoseiulus persimilis (Acari: Phytoseiidae)

کد مقاله : 1873-23IPPC
نویسندگان
1خراسان رضوی- شهرستان کاشمر- کمال الملک ١١ - پلاک ٣٢
2گروه گیاهپزشکی دانشگاه رازی کرمانشاه
چکیده
کنه شکارگرPhytoseiulus persimilis (Athias-Henriot) (Acari: Phytoseiidae) به عنوان یکی از شکارگرهای تخصصی کنه تارتن دولکه‎ایTetranychus urticae (Koch, 1836) شناخته شده است. در این مطالعه تاثیر دو آفت‎کش اسپیرودیکلوفن و اسپیرومسیفن از گروه تترونیک اسیدها روی پارامترهای زیستی کنه شکارگر P.persimilis با تعذیه از کنه تارتن دو لکه‎ای بررسی شد. آزمایش‎ها به روش دیسک برگی با غلظت کشنده LC90 حاصل از آزمایش‎های زیست سنجی روی کنه تارتن برای هر دو آفت کش در دمای ċ2±27، رطوبت نسبی 5±70% و دوره نوری 16:8 (تاریکی: روشنایی) تحت شرایط آزمایشگاه انجام شد. نتایج حاضر نشان داد هر دو آفت‎کش به طور معنی داری مدت زمان دوره رشدی و نمو مراحل قبل از بلوغ، هر دو جنس نر و ماده کنه P.persimilis را افزایش دادند. طول دوره رشدی، تخم‎ریزی و میانگین باروری با قرارگیری در معرض سم کاهش یافت. همچنین اثرات منفی دو آفت‎کش روی پارامترهای رشد جمعیت کنه شکارگر (r, λ, R0, T) معنی دار بود. نرخ ذاتی افزایش جمعیت تحت تاثیر دو آفت‎کش کاهش یافت و برای تیمار شاهد، اسپیرومسیفن و اسپیرودیکلوفن به ترتیب برابر 22/0، 15/0 و 12/0 بود. نرخ رشد خالص جمعیت (R0) و نرخ رشد محدود جمعیت (λ ) برای کنه شکارگر تیمار شده با اسپیرومسیفن در مقایسه با شاهد به ترتیب 66/1 و 07/1 بار کوچکتر بود. این مقادیر برای آفت‎کش اسپیرودیکلوفن و اسپیرومسیفن به ترتیب برابر 45/3 و 12/1 بود. اگرچه کنه شکارگر P.persimilis تحت تاثیر غلظت کشنده هر دو آفت کش، توانایی زنده مانی، رشد و نمو و باروری داشت اما نتایج نشان می‎دهد اسپیرومسیفن و اسپیرودیکلوفن اثر منفی بر پارامترهای جدول زندگی P.persimilis داشته و تحقیق حاضر پیشنهاد می‎کند در برنامه‎های مدیریت مبارزه با کنه تارتن دولکه‎ای بهتر است از این دو آفت کش و کنه شکارگر P.persimilis به طور همزمان استفاده نشود.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Demographic Analysis of the Effect of Spiromesifen and Spirodiclofen on Phytoseiulus persimilis Athias-Henriot (Acari: Phytoseiidae)
Authors
saeedeh sarbaz, AbbasAli Zamany
Abstract
Phytoseiulus persimilis (Athias-Henriot) (Acari: Phytoseiidae), is known as a specialized predator of Tetranychus urticae (Koch 1836). In this study, laboratory bioassays were conducted to evaluate the effects of spiromesifen and spirodiclofen as tetronic acid derivatives on demographical characteristics of P.persimilis. The LC90 values obtained from the acute toxicity of each pesticide against T. urticae on P.persimilis population were determined with the leaf disc method under laboratory conditions (25 ± 2°C, 70 ± 5% relative humidity and 16:8 h (L:D)). Two acaricides tested significantly increased the total development time of both sexes of P.persimilis. The adults’ longevity, oviposition period, and mean fecundity decreased after exposure to treatments. The results indicated that adverse effects of the two treatments on population growth parameters (r, λ, R0, T) of P.persimilis were significant. The intrinsic rate of increase (r) in the control, and those treated with spiromesifen and spirodiclofen were 0.24, 0.18 and 0.12 days−1, respectively. For spiromesifen The net reproduction rate (R0), and finite rate of increase (λ) were reduced 1.66 and 1.07 fold in comparison to the control treatment, respectively. These measures for spirodiclofen were 3.45 and 1.12 in the same order. The intrinsic rate of increase (rm), net reproduction rate (R0), and finite rate of increase (λ) were significantly reduced in treated females compared to the control. Although, spiromesifen and spirodiclofen treatments revealed the species ability to survive, grow, develop, and reproduce successfully after the use of lethal dose but results indicated that lethal dose of two pesticides had significant negative effects on life table parameters of P.persimilis.These quantities should not be used in combination with P.persimilis in integrated pest management programs aimed at control of T. urticae.
Keywords
life table, Pesticide, Tetranychus urticae