اثر کشندگی آفت‌کش‌های لوفنورون و فلوبن‌دی‌آمید روی شب‌پره مینوز گوجه‌فرنگی و سن شکارگر Nesidiocoris tenuis ( Hemiptera: Miridae)

کد مقاله : 1860-23IPPC
نویسندگان
1رفسنجان - دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان
2گروه گیاه‌پزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان
3گروه گیاه‌پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان.
چکیده
شب‌پره مینوز گوجه‌فرنگی Lepidoptera: Gelechiidae)) Tuta absolutaیکی از مهم‌ترین آفات گوجه‌فرنگی در سراسر دنیا محسوب می‌شود که لاروهای آن با تغذیه از برگ، ساقه و میوه باعث خسارت قابل‌توجه به محصول می‌شوند. این آفت 12-10 نسل در سال دارد. در غیاب دشمنان طبیعی و عدم کنترل شیمیایی، خسارت این آفت به محصول گوجه‌فرنگی می‌تواند به 100 درصد برسد. سن Nesidiocoris tenuis یکی از شکارگرهای مؤثر تخم و لارو این آفت می‌باشد. در این پژوهش، آزمایش‌های زیست‌سنجی در شرایط دمایی 2 ±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ±60 درصد و شرایط نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد مطالعه قرار گرفت. سمیت آفت‌کش‌های لوفنورون و فلوبن‌دی‌آمید روی لارو سن آخر (سن 4) شب‌پره مینوز گوجه‌فرنگی به روش غوطه‌وری برگ در محلول سمی و پوره‌های سن آخر (سن 5) شکارگر به روش باقیمانده سم در پتری دیش‌های شیشه‌ای انجام گرفت. تجزیه و تحلیل پروبیت داده‌ها با نرم افزار Polo‌-‌Pc انجام شد. غلظت کشنده ((LC50 آفت‌کش‌های لوفنورون و فلوبن‌دی‌آمید روی لارو آفت بعد از 24 ساعت و روی سن شکارگر بعد از 48 ساعت به دست آمد. میزان LC50 لوفنورون و فلوبن‌دی‌آمید روی لارو T. absoluta به ترتیب 35/4، 41/125 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر محاسبه شد. نتایج نشان داد لوفنورون روی لارو این آفت نسبت به فلوبن‌دی‌آمید سمیت بیشتری داشت. همچنین غلظت کشنده LC50 آفت‌کش‌های لوفنورون و فلوبن‌دی‌آمید روی پوره‌های سن آخر N. tenuis به ترتیب 86/407، 09/7 میلی‌گرم بر میلی‌‌لیتر به دست آمد. نتایج تحقیق حاضر می‌تواند در توسعه و تکامل روش‌های مدیریت تلفیقی این آفت مفید واقع شود. با این وجود، توجه بیشتر به بررسی‌های مزرعه‌ای لازم است.
کلیدواژه ها
موضوعات
 
Title
Lethal effect of lufenorun and flubendiamide on Tuta absoluta and predatory mirid Nesidiocoris tenuis (Hemiptera: Miridae)
Authors
Fatemeh zolala, Kamran Mahdian, Shahnaz Shahidi
Abstract
Tomato leafminer, Tuta absoluta (Meyrick) (Lepidoptera: Gelechiidae), is one of the most important tomato pests around the world, which its larvae feed on leaf and stem and fruit and causing significant damage to the crop. This pest has 10-12 generations per year. Its damage to the tomato crop can reach up to 100 % in the absence of natural enemies and suitable chemical control. Nesidiocoris tenuis (Hem.: Miridae) prey actively on eggs and all larval stages of this pest. In the current study, bioassay experiments were conducted at 25 ± 2°C, 60 ± 5% RH, and photoperiod 16:8 L: D. The toxicity of lufenorun and flubendiamide pesticides was carried out on the last larval stage (stage 4) by immersion of leaves in a toxic solution and fifth instar nymphs predator by a residual toxicity method in a glass petridish. Data probit analysis was performed by Polo-Pc software. Lethal concentrations of lufenorun and flubendiamide were obtained after 24 and 48h on larvae of T. absoluta and nymph of N. tenuis, respectively. The LC50 values of lufenorun and flubendiamide on T. absoluta larvae were calculated as 4.35 and 125.41 mg/ml, respectively. The results showed that lufenorun had higher toxicity to the larvae of T. absoluta than flubendiamide. Also, the LC50 of lufenorun and flubendiamide was 407.86 and 7.09 mg/ml, on fifth instar nymph of N. tenuis, respectively. This study can be useful in the development and evolution of integrated pest management methods. However, further studies are necessary to do by field surveys.
Keywords
Keywords: Bioassay, Control, Residual toxicity, Tuta absoluta