بررسی روشهای مختلف سالمسازی در بذرهای گوجهفرنگی آلوده به باکتری Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis
کد مقاله : 1781-23IPPC
نویسندگان
1ارومیه- کیلومتر 11 جاده سرو- پردیش دانشگاه ارومیه-دانشکده کشاورزی- گروه گیاه پزشکی
2گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
چکیده
گیاه گوجهفرنگی میزبان تعدادی از بیمارگرهای پروکاریوتی است. بیماری شانکر باکتریایی گوجهفرنگی که توسط باکتری گرم مثبت Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis ایجاد میشود، اولین بار در ایران سال 1367 از مزارع اطراف ارومیه گزارش شد. علایم این بیماری شامل پژمردگی، نکروز برگها، وجود خطوط شیری تا زرد رنگ در امتداد ساقه و دمبرگ که بتدریج قهوهای شده، ترک خورده و به شانکر تبدیل میشوند. روی پوست میوهها، علامت چشم پرنده دیده میشود که به صورت لکههای قهوهای روشن با هاله سفید است. بذرزاد بودن عامل بیمار میتواند یکی از دلایل گسترش سریع بیماری باشد. بذرهای آلوده معمولا گیاهچههای سالم ایجاد میکنند و علایم بیماری فقط در گیاهان بالغ قابل مشاهده است. در این مطالعه، تاثیر تیمارهای مختلف حرارتی، سموم ضدباکتری و آنتیبیوتیک در سالمسازی بذرهای آلوده به عامل بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای حرارتی شامل دماهای 45 تا 65 درجه سلسیوس در سه زمان 15، 25 و 35 دقیقه بودند. در تیمار سموم ضدباکتری از دزهای توصیه شده مانکوزب (1000/2)، بردو (1000/1)، نوردوکس (1000/5/2) و کوپراکسیکلراید (1000/3) استفاده شد. همچنین تاثیر 9 آنتیبیوتیک بر میزان سالمسازی بذر بررسی گردید. بذرهای تیمار شده روی محیط نوترینت آگار (NA) در دمای 25 درجه سلسیوس قرار داده شدند. تشتکهای پتری از نظر رشد باکتری تا پنج روز مورد بررسی قرار گرفتند. در همه موارد درصد زندمانی بذر نسبت به شاهد بررسی گردید. آزمایشها در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شدند و در هر تکرار تعداد 40 بذر استفاده گردید. بر اساس نتایج این تحقیق، بهترین تیمار حرارتی دمای 60 درجه سلسیوس به مدت 25 دقیقه ارزیابی شد که موجب سالمسازی بذر به میزان 95 درصد نسبت به تیمار شاهد گردید. در این دما 97 درصد بذرها قدرت جوانهزنی خود را نسبت به شاهد حفظ کردند. تیمار دمایی 65 درجه سلسیوس در زمانهای مختلف بیشترین تاثیر را در کاهش آلودگی بذر نشان داد اما بذرهای تیمار شده قادر به جوانهزنی نبودند. سموم مانکوزب و کوپراکسیکلراید به ترتیب 08/98 و 46/92 درصد و سموم بردو و نوردوکس به ترتیب 48/76 و 07/53 درصد موجب کاهش جمعیت بیمارگر نسبت به شاهد شدند. از بین آنتی-بیوتیکهای مورد مطالعه جنتامایسین، داکسیسایکلین، فورازولیدون، نالیدیکسیکاسید و ریفامپین با 100 درصد کاهش آلودگی، بیشترین تاثیر را در سالمسازی بذر نشان دادند. آنتیبیوتیکهای استرپتومایسین، کلوگزاسیلین، سفالکسین و اریترومایسین به ترتیب با 64، 60، 52 و 44 درصد کاهش آلودگی در مرتبههای بعدی قرار گرفتند. بین تیمارهای مورد بررسی در سطح یک درصد تفاوت معنیدار مشاهده گردید. با توجه به بذرزاد بودن این بیماری باکتریایی، سالمسازی بذر قبل از کاشت میتواند گامی موثر در کاهش بیماری بوده و به عنوان یکی از راههای موثر در مدیریت تلفیقی بیماری در نظر گرفته شود.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
A study on different disinfestation methods on infected tomato seeds with Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis
Authors
Farzaneh Mohammad Sour, Maryam Khezri
Abstract
Tomato plant is host of some prokaryotic pathogens. Tomato bacterial canker caused by the Germ-positive bacterium Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis. For the first time in Iran, the pathogen was reported from tomato fields around Urmia in 1988. Symptoms of the disease are including wilting, leaf necrosis, creamy to yellow lines along the stems and petioles that they become gradually brown, cracked and turned into cankers. Fruits may show light brown spots with white halo is called “bird’s eye”. The pathogen is seed-borne and this character can be one of the reasons for disease rapid spread. Contaminated seeds usually give rise to apparently healthy seedlings, symptoms only appearing as plants approach maturity. In this study, the effect of different heat treatments, bactericide compounds and antibiotics was evaluated on the seed disinfestation. Heat treatments include temperatures of 45-65 °C at 15, 25 and 35 minutes. In bactericides treatments, recommended doses of Mancozeb (2/1000), Bordo (1/1000), Nordox (2.5/1000) and copper oxychloride (3/1000) were used. In addition, the effect of nine antibiotics was investigated on seed disinfestation. Treated seeds stored at 25 °C on nutrient agar (NA). Petri dishes were examined for bacterial growth up to 5 days. In all treatments, the seed viability percentage was considered compared to the untreated control. The experiments were designed in a completely randomized design with four replications. In each replicate 40 seeds were used. According to the results, the treatment of 60 °C for 25 minutes showed the best heat treatment result. This treatment reduced 95% seed infestation, and 97% of treated seed maintained their viability. The treatment of 65 °C for different times, showed the most disinfestation effects but the treated seeds could not germinate. Mancozeb and copper oxychloride reduced 98.08 and 92.46% of seed infestation and Bordo and Nordox decreased 76.48 and 53.07% of infestation, respectively. Among studied antibiotics, gentamicin, doxycycline, furazolidone, nalidixic acid and rifampin with 100% infestation reduction were the most effective antibiotics. After those, streptomycin, cloxacillin, cefalexin and erythromycin were placed with 64, 60, 52 and 44% seed disinfestations, respectively. There was a significant difference at 1% level between treatments. Regarding to mentioned bacterial disease is seed borne, seed disinfestation before planting can be an effective step in reducing the disease, and it should be considered as one of the effective ways in integrated disease management.
Keywords
Seed borne disease, Tomato bacterial canker, Heat treatment, Copper compound, Antibiotics