قارچ های بیمارگر شاخه و تنه همراه با شانکر و سرخشکیدگی درختان زرشک (L. Berberis vulgaris) در ایران
کد مقاله : 1716-23IPPC
نویسندگان
1کرمان - بلوار امام حسین (ع) - کوچه شماره ۴۴-
پلاک ۱۳
2کرمان، بلوار 22 بهمن، میدان پژوهش، دانشگاه شهید باهنر، دانشکده کشاورزی، بخش گیاهپزشکی
3گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ولی عصر رفسنجان، رفسنجان، ایران
چکیده
Berberis vulgaris (زرشک) به عنوان یک گونه شناخته شده در خانواده Berberidaceae در بسیاری از کشورهای جهان کشت می شود. کشور ایران با 11 هزار هکتار و بیش از 10 هزار تن برداشت میوه خشک در هر سال به عنوان بزرگترین تولید کننده زرشک در دنیا شناخته می شود. در بهار و تابستان سال 1396 سرخشکیدگی و زوال شدیدی بر روی درختان زرشک در برخی از باغ های قدیمی در آباده (استان فارس) مشاهده گردید. در بررسی های دقیق تر شانکرهای مشخص و واضحی بر روی شاخه برخی از این درختان دیده شد. در برش عرضی از شاخه درختان آلوده تغییر رنگ بافت چوب به شکل های مختلف مشاهده گردید. نشانه های بیرونی و درونی مشابه ای نیز بر روی برخی از درختان زرشک در نواحی مختلف استان خراسان جنوبی دیده شد. بنابراین هدف از این مطالعه شناسایی مهمترین بیمارگر های قارچی شاخه و تنه همراه با درختان زرشک بیمار در این مناطق از ایران بود. در طول هر بار نمونه برداری، یک تا سه شاخه (با قطر 10-5 سانتی متر) از درختان بیمار جمع آوری و به طور انفرادی در درون کیسه های پلاستیکی قرار داده شد. نمونه ها برای بررسی های بیشتر در خصوص نشانه های داخلی بافت چوب و جداسازی عوامل قارچی به آزمایشگاه منتقل شدند. از هر نمونه قطعاتی به طول 5-4 سانتی متر تهیه و سپس با یک اسکالپل استریل پوست هر نمونه برداشته شد. از هر قطعه تهیه شده، 10 تا 15 تکه کوچک (4×4 میلی متر) از مرز بین بافت سالم و تغییر رنگ یافته چوب جدا و به مدت دو دقیقه در محلول هیپوکلریت سدیم 5/1 درصد ضدعفونی و بعد از دو بار شستشو با آب استریل بر روی تشتک های پتری (با قطر 90 میلی متر) حاوی محیط کشت عصاره سیب زمینی -دکستروز -آگار (PDA) قرار داده شدند. تشتک های پتری به مدت یک تا دو هفته در دمای 25 درجه سانتی گراد و تاریکی نگهداری شدند. تمامی پرگنه های قارچی که از قطعات کشت داده شده رشد کردند به محیط کشت جدید منتقل شدند. همه جدایه ها با استفاده از یک میکروسکوپ نوری و بر اساس ویژگی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی شناسایی و گروهبندی شدند. شناسایی ریخت شناختی جدایه های منتخب با تکثیر و تعیین ترادف ناحیه ITS و بخشی از ژن بتا توبولین (BT) و ژن فاکتور بسط دهنده نسخه برداری (EF-1α) مورد تایید قرار گرفت. تعداد زیادی جدایه قارچی متعلق به شش جنس Phaeoacremonium، Neoscytalidium، Lasiodiplodia، Biscogniauxia، Paecilomyces، Fusarium و Alternaria از درختان زرشک بدست آمد. از این تعداد سه جنس در سطح گونه شناسایی شدند که شامل Phaeoacremonium alvesii، Phaeoacremonium parasiticum، Neoscytalidium hyalinum و Lasiodiplodia theobromae بودند. این مطالعه اولین گزارش از این گونه ها بر روی درخت زرشک در دنیا می باشد.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Fungal trunk pathogens associated with canker and dieback of common barberry trees (Berberis vulgaris L.) in Iran
Authors
nahid esmaeili, Hamid Mohammadi, Hossein Alaei
Abstract
Berberis vulgaris (the barberry) as a well-known species in the family Berberidaceae is cultivated in many countries in the world. Iran with 11000 ha and more than 10000 tons of dried fruit per year, is the biggest producer of barberry in the world. In spring and summer 2017, severe dieback and decline of barberry trees were noticed in some old orchards in Abadeh (Fars province). In the closer and more accurate observations, typical branch cankers were frequently observed on some symptomatic trees. Various shapes of wood necrosis were found in cross section of branches of affected trees. Similar external and internal disease symptoms were also observed on barberry trees in different regions of Southern Khorasan province. Therefore, the aim of the present study was to determine the main fungal trunk pathogens associated with barberry trees showing disease symptoms in these regions of Iran. During each sampling, one to three branches (5–10 cm in diameter) were collected from affected trees and placed in individual plastic bags. Samples were taken to the laboratory for more examination of the internal wood disease symptoms and fungal isolation. Four to five cm-long tissue pieces were removed from each sample and the outer bark of them was cut away with a scalpel. From each piece 10-15 sections (4x4 mm) from the margin between healthy and necrotic wood tissues were aseptically removed. Small sections were sterilized by immersion in a 1.5 % sodium hypochlorite solution for two minutes, they were washed twice with sterile distilled water, and placed in Petri dishes (90 mm in diameters) containing potato dextrose agar (PDA) medium. Petri dishes were incubated at 25 °C in the dark for one to two weeks. All fungal colonies growing from the wood sections were isolated and sub-cultured on fresh media. All isolates were observed with an optical microscope and identified and grouped by the main macro and micro-morphological analyses. Morphological identifications of the representative isolates were confirmed by sequence analysis of the internal transcribed spacer (ITS) nrDNA region and a partial β-tubulin (BT) and translation elongation factor 1α (EF-1α) genes. A number of fungi, belonging to six genera including Phaeoacremonium, Neoscytalidium, Lasiodiplodia, Biscogniauxia, Paecilomyces, Fusarium and Alternaria were obtained from barberry trees. Of these, three genera were identified to the species level. These include Phaeoacremonium alvesii, Phaeoacremonium parasiticum, Neoscytalidium hyalinum and Lasiodiplodia theobromae. This is the first report of these species on B. vulgaris in the world.
Keywords
Branch and trunk diseases, molecular methods, dieback, Berberidaceae