بررسی کارآیی مواد جلب کننده عمومی در جلب مگس میوه عناب در خراسان جنوبی
کد مقاله : 1659-23IPPC
نویسندگان
1زابل- بلوار شهید میرحسینی
2بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان جنوبی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بیرجند
چکیده
مگس میوهی عناب با نام علمی Carpomyia vesuviana Costa(Dip. Tephritidae) مهمترین آفت عناب (Zizyphus jujuba Mill) است. خراسان جنوبی بیشترین سطح زیر کشت و تولید عناب را در کشور دارد. در حال حاضرکنترل این آفت در باغهای عناب، غالبا با سموم شیمیایی آفتکش انجام میشود. با توجه به اینکه این حشره نیز مانند سایر مگسهای میوه به ترکیباتی جلب میشود، در راستای کاهش مصرف و اثرات سوء زیستمحیطی سموم، بررسی کارآیی ترکیبات جلبکننده اهمیت ویژه ای پیدا میکند. بر این اساس، طی سالهای 1391 و 1392 کارآیی هفت مادهی جلب کننده رایج شامل پروتئین هیدرولیزات، متیل اوژینول، ملاس چغندرقند، کیولور، بی کربنات آمونیم، ترایمدلور و شاهد(تله بدون جلب کننده) در باغهای عناب شهرستان بیرجند (ایستگاه تحقیقات کشاورزی محمدیه) بررسی شد. نتایج نشان داد بین تیمار های مختلف ازنظر جلب کنندگی اختلاف معنیداری وجود دارد. به طوری که تیمارهای بی-کربنات آمونیم و پروتئین هیدرولیزات به ترتیب دارای بیشترین جلبکنندگی بود (به ترتیب با میانگین شکار 47/6± 00/34 و 44/3± 12/34) کیولور، متیل اوژینول و تریمدلور به همراه تیمار شاهد ( به ترتیب با میانگین شکار 70/0± 88/1، 27/1± 00/1، 18/0± 38/1 و 58/0± 88/1) از کمترین جلبکنندگی برای مگس عناب برخوردار بود. همچنین در بررسی شکار بالتوری سبز توسط ترکیبات جلب کننده نتایج نشان داد بیکربنات آمونیم به طور معنیداری (میانگین 78/19±75/151) از جلب کنندگی بیشتر برای بالتوری سبز برخوردار بود. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که ترکیبات بیکربنات آمونیم، پروتئین هیدرولیزات از جلبکنندگی مطلوبی برای مگس میوه عناب برخوردار بوده اما اختصاصی عمل نمیکنند. بنابراین توصیه میشود با توجه به شکار همزمان حشرات مفید توسط ترکیبات جلبکننده مگس میوه عناب تحقیقات تکمیلی درمورد اختصاصیکردن ترکیبات جلبکننده عمومی انجام شود.
کلیدواژه ها
موضوعات
Title
Efficacy of general attractants in ber fruit fly (Carpomiya vesuviana) in southern khorasan province
Authors
maliheh khosravi, gholamreza tavakkoli, behnam motamedinia
Abstract
The jujube fruit fly, Carpomyia vesuviana Costa (Dip. Tephritidae) is the most important pest of jujube (Ziziphus jujuba Mill). South Khorasan province has the highest level of cultivation and production of jujube in the country. Currently, control of this pest in jujube gardens is often carried out with chemical pesticides. This research has carried out in order to reduce the application of chemical pesticides and their environmental effects, in the years of 2012 and 2013 at Mohammadieh research station, Birjand. The efficacy of the seven general attractants was evaluated. Treatments was consist of Protein Hydrolyzate, Ammonium Bicarbonate, Mollasses, Trimedlure, Methyl Eugenole, Cuelure and Control. Visiting and recording of captures of ber fruit fly and Green lacewing (Chrysoperla carnea) as a benefit agent per traps was done on a weekly basis. A Significant difference between treatments was observed at 1% level for jujube fruit fly attraction. The highest capture of jujube fruit fly were recorded in Protein Hydrolyzate and Ammonium Bicarbonate (34.12±3.44 and 34.00±6.47, respectively). The lowest capture was related to Cuelure, Methyl Eugenole, Trimedlure and control (with means of 1.87±0.70, 1.00±0.27, 1.37±0.18 and 1.00±0.44 respectively). There was a high significant difference between treatments at 1% for attraction of Green lacewing (Chrysoperla carnea). The maximum and minimum capture of Green lacewing (C. carnea) were recorded for Ammonium Bicarbonate and Cuelure treatments (151.75±19.78 and 4.38±0.10 respectively). In total, Protein Hydrolyzate, Ammonium Bicarbonate and Mollasses were the most effective materials but they must be specialized by adding special oddurs, as a new method in combination with other functional and sustainable methods for jujube fruit fly control.
Keywords
Protein Hydrolyzate, Non chemical control, Birjand